Exil - La Rue Kétanou

Les oiseaux qui voyagent en cage

Recroquevillent leur amplitude

Ils traînent derrière eux leur paquetage

Par moins cent mille mètres d’altitude

L’horizon est un inconnu

A qui ils demanderont asile

Ils espèrent être les bienvenus

Dans le costume de leur exil

Et ils portent au fond de leur cœur

Une poignée de sable du désert

Ils sentent souvent son odeur

En souvenir d’un bord de terre

Les oiseaux qui voyagent en cage

Chantent dans leur tête des légendes

Avec de grands chevaux sauvages

Qui repeuplent les noman’s land

Ils chantent dans leur tête jusqu’au jour

Où ils pourront à haute voix

Annoncer le compte à rebours

De l’explosion de leur joie

Les oiseaux qui voyagent en cage

Soulèveront un jour la terre

Pour qu’elle dépasse les nuages

De brume de feu et de poussière

Et qu’il ne reste que le soleil

Et sa caresse sur leur peau

Et qu’il ne reste que le soleil

Et sa caresse sur leur peau

Торларда саяхаттайтын құстар

Олардың амплитудасын кішірейтіңіз

Олар пакеттерін арттарынан сүйреп апарады

Минус жүз мың метр биіктікте

Көкжиек белгісіз

Олар кімнен баспана сұрайды

Олар қарсы алады деп үміттенеді

Олардың жер аударылған киімінде

Және олар жүректерінің тереңінде

Бір уыс шөл құмы

Олар жиі оның иісін сезеді

Бір жерді еске алу үшін

Торларда саяхаттайтын құстар

Олардың бастарында аңыздарды айтыңыз

Үлкен жабайы жылқылармен

Көшпенділер жерін кім қоныстандырады

Таң атқанша бастарымен ән салады

Олар дауыстап айтатын жерде

Кері санақты хабарлау

Олардың қуанышының жарылуынан

Торларда саяхаттайтын құстар

Бір күні жерді көтерер

Ол бұлттардан асып кетуі үшін

Өрт тұманынан және шаңнан

Ал күн ғана қалады

Оның терілерінен сипау

Ал күн ғана қалады

Оның терілерінен сипау