Не забудь - Клавдия Шульженко

Когда пришла пора разлуки

И грусть невольно сжала грудь,

Ты молвил только: «До свиданья»,

А я сказала: «Не забудь».

Случайно встретясь с тобой на матче,

Мы разошлись, быть может, навсегда,

Но это ровно ничего не значит:

У всех свой путь, мой друг,

У всех своя мечта.

И часто, часто, вспоминая всё то,

Что больше не вернуть,

Я снова слышу: «До свиданья».

И повторяю: «Не забудь».

А ты, мой друг, припоминаешь,

Как, собираясь в дальний путь,

Ты говорил мне: «До свиданья»,

А я шепнула: «Не забудь».

Қоштасу уақыты келгенде

Ал мұң кеудемді еріксіз қысты,

Сіз тек: «Қош болыңыз» дедіңіз.

Мен: «Ұмытпа» дедім.

Сізбен кездесуде кездейсоқ кездесіп,

Біз ажырастық, мүмкін мәңгілікке,

Бірақ бұл мүлдем ештеңені білдірмейді:

Әркімнің өз жолы бар, досым,

Әркімнің өз арманы бар.

Және жиі, жиі, мұның бәрін еске түсіріп,

Нені қайтаруға болмайды,

Мен тағы да естимін: «Қош болыңыз».

Мен қайталаймын: «Ұмытпа».

Ал сен, досым, есте сақта

Қалай, ұзақ сапарға

Сіз маған: «Қош бол» дедіңіз

Мен: «Ұмытпа» деп сыбырладым.