The Blind Harper - Kate Rusby

Have you heard of the blind harper,

How he lived in Hogmaven town,

How he went down to fair England,

To steal King Henry’s wanton Brown.

First he went unto his wife,

With all the haste as go could he,

This work he said it will never go well,

Without the help of our good grey mare.

Said she, you take the good grey mare,

She’ll run o’er hills both low and high,

Go take the halter in your hose,

And leave the foal at home with me.

He’s up and went to England gone,

He went as fast as go could he,

And when he got to Carlisle gates,

Who should be there but King Henry.

Come in, come in you blind harper,

And of your music let me hear,

But up and said the blind harper,

I’d rather have a stable for my mare.

The king looked over his left shoulder,

And he said unto his stable groom,

Go take the poor blind harper’s mare,

And put her beside my wanton brown.

Then he’s harped and then he sang,

Til he played them all so sound asleep,

And quietly he took off his shoes,

And down the stairs he did creep.

Straight to the stable door he’s gone,

With a tread so light as light could be,

And when he opened and went in,

He found thirty steeds and three.

He took the halter from his horse,

And from his purse he did not fail,

He slipped it over the wanton’s nose,

And tied it to the grey mare’s tail.

Then he let her loose at the castle gates,

She didn’t fail to find her way,

She went back to her own colt foal,

Three long hours before the day.

Then in the morning, at fair daylight,

When they had ended all their cheer,

Behold the wanton brown had gone,

So had the poor blind harper’s mare.

And oh, Alas, said the blind harper,

Ever also that I came here,

In Scotland I’ve got a little colt foal,

In England they stole my good grey mare.

Hold your tongue said King Henry,

And all your mournings let them be,

You shall get a far better mare,

And well paid shall our colt foal be.

Again he harped and again he sang,

The sweetest music he let them hear,

He was paid for a foal that he never lost,

And three times over the good grey mare.

Сіз соқыр арпер туралы естідіңіз бе,

Ол Хогмавен қаласында қалай өмір сүрді,

Ол әділ Англияға қалай барды,

Король Генридің ақымақ Браунын ұрлау үшін.

Алдымен ол әйеліне барды,

Ол бар асығыстықпен,

Бұл жұмыс ол ешқашан жақсы болмайтынын айтты,

Біздің жақсы боз биенің көмегінсіз.

Ол айтты, сен жақсы боз биені ал,

Ол төбелерден төмен де, биік те жүгіреді,

Шлангыңыздағы ілмекке барыңыз,

Ал құлынды менімен үйде қалдырыңыз.

Ол көтеріліп, Англияға кетті,

Ол мүмкіндігінше жылдам жүрді,

Ол Карлайл Гейтске жеткенде,

Онда Король Генриден басқа кім болуы керек.

Кіріңіз, кіріңіз, соқыр арпер,

Сіздің музыкаңызды тыңдауға рұқсат етіңіз,

Бірақ соқыр арпер көтеріліп, деді:

Бие үшін қора алғанды ​​жөн көремін.

Патша оның сол иығына қарады,

Ол өзінің қорадағы күйеу жігітіне былай деді:

Барып, бейшара соқыр арпердің биесін ал,

Оны менің қоңыр түстің қасына қойыңыз.

Содан кейін ол арфамен ойнап, ән айтты,

Ол олардың барлығын ұйықтап жатқанда ойнағанша,

Ол ақырын аяқ киімін шешіп алды,

Баспалдақпен төмен қарай сырғып түсті.

Тіке ол тұрақ есігіне                                                                                                                                                                                                                                                                                         |

Жарық болатындай жеңіл протектормен,

Ол  ашып, ішке кіргенде,

Ол отыз ат пен үш атты тапты.

Ол атынан ілмек алды,

Әмиянынан ол сәтсіздікке ұшыраған жоқ,

Ол оны бейшараның мұрнының үстінен сырғытты,

Сұр биенің құйрығына байлады.

Содан кейін ол оны қамал қақпасынан босатып жіберді,

Ол өз жолын таба алмады,

Ол өзінің төл тайына қайтып кетті,

Күннен үш сағат бұрын.

Содан таңертең жарық күнде 

Олар барлық қуаныштарын аяқтаған кезде,

Міне, бейшара қоңыр кетті,

Соқыр байғұстың биесі де солай болды.

Әй, әттең, - деді соқыр арпер.

Мен мұнда келген кезімде,

Шотландияда менде кішкентай тайын бар,

Англияда олар менің жақсы сұр биеімді ұрлап кетті.

Тіліңізді ұстаңыз, Генри король:

Барлық жоқтауларыңыз оларға болсын,

Сіз әлдеқайда жақсы бие аласыз,

Ал төл төліміз жақсы болады.

Қайтадан арпалдады, тағы да ән айтты,

Ол оларға естуге мүмкіндік беретін ең тәтті музыка,

Ол ешқашан жоғалтпаған құлыны үшін төленді,

Ал жақсы боз биеден үш есе артық.