L'assassin Assassiné - Julien Clerc

C'était un jour à la maison

Je voulais faire une chanson

D’amour peut-être

À côté de la fenêtre

Quelqu’un que j’aime et qui m’aimait

Lisait un livre de Giono

Et moi penché sur mon piano

Comme sur un établi magique

J’essayais d’ajuster les mots

À ma musique…

Le matin même, à la Santé

Un homme… un homme avait été

Exécuté…

Et nous étions si tranquilles

Là, au coeur battant de la ville

C'était une fin d’après-midi

À l’heure où les ombres fidèles

Sortant peu à peu de chez elles

Composent doucement la nuit

Comme aujourd’hui…

Ils sont venus à pas de loup

Ils lui ont dit d’un ton doux

C’est le jour… C’est l’heure

Ils les a regardés sans couleur

Il était à moitié nu

Voulez-vous écrire une lettre

Il a dit oui… il n’a pas pu

Il a pris une cigarette…

Sur mon travail tombait le soir

Mais les mots restaient dans le noir

Qu’on me pardonne

Mais on ne peut certains jours

Écrire des chansons d’amour

Alors j’ai fermé mon piano

Paroles et musique de personne

Et j’ai pensé à ce salaud

Au sang lavé sur le pavé

Par ses bourreaux

Je ne suis président de rien

Moi je ne suis qu’un musicien

Je le sais bien…

Et je ne prends pas de pose

Pour dire seulement cette chose

Messieurs les assassins commencent

Oui, mais la Société recommence

Le sang d’un condamné à mort

C’est du sang d’homme, c’en est encore

C’en est encore…

Chacun son tour, ça n’est pas drôle

On lui donne deux trois paroles

Et un peu… d’alcool…

On lui parle, on l’attache, on le cache

Dans la cour un grand dais noir

Protège sa mort des regards

Et puis ensuite… ça va très vite

Le temps que l’on vous décapite

Si je demande qu’on me permette

À la place d’une chanson

D’amour peut-être

De vous chanter un silence

C’est que ce souvenir me hante

Lorsque le couteau est tombé

Le crime a changé de côté

Ci-gît ce soir dans ma mémoire

Un assassin assassiné

Assassiné…

Assassiné…

Бұл үйде бір күн болды

Мен ән салғым келді

Махаббаттан шығар

Терезенің жанында

Мен жақсы көретін және мені жақсы көрген адам

Джиёноның кітабын оқып отырдым

Ал мен пианиноға еңкейдім

Сиқырлы жұмыс үстеліндегідей

Мен сөздерді реттеуге тырыстым

Менің музыкама...

Сол күні таңертең Денсаулық

Ер адам... адам болған

Орындалды…

Ал біз өте тыныш болдық

Қаланың соғып тұрған жүрегінде

Кеш болды

Адал көлеңкелер болғанда

Бірте-бірте үйлерін тастап кетеді

Түнді ақырын құрастырыңыз

Бүгінгідей…

Олар жасырын келді

Олар оған тәтті үнмен айтты

Бұл күн... Бұл сағат

Олар оларға түссіз қарады

Ол жартылай жалаңаш болды

Сіз хат жазғыңыз келе ме

Ол иә деді... мүмкін емес

Ол темекі алды...

Жұмысыма кеш батып бара жатты

Бірақ сөздер қараңғыда қалды

Мені кешірші

Бірақ кейбір күндер мүмкін емес

махаббат туралы әндер жазу

Сондықтан мен пианиномды жаптым

Әннің сөзі мен музыкасы ешкімдікі

Ал мен сол бейбақ туралы ойладым

Тротуарды қан шайып кетті

Оның жазалаушылары арқылы

Мен ештеңенің президентімін

Мен, мен жай ғана музыкантпын

Мен оны жақсы білемін…

Ал мен поза жасамаймын

Осыны ғана айту

Мырзалар, өлтірушілер басталады

Иә, бірақ Қоғам басынан басталады

Өлім жазасына кесілген тұтқынның қаны

Бұл адамның қаны, ол әлі де

Бұл әлі...

Әркім өз кезегінде бұл күлкілі емес

Біз оған екі үш сөз береміз

Ал аздап... алкоголь...

Біз онымен сөйлесеміз, оны байлап, жасырамыз

Аулада үлкен қара шатыр

Оның өлімін көзден сақтаңыз

Сосын... бұл өте тез жүреді

Сенің басың кесілген уақыт

Егер мен рұқсат сұрасам

Әннің орнына

Махаббаттан шығар

Саған үнсіздік ән айту үшін

Бұл естелік менің ойыма оралды ма

Пышақ құлаған кезде

Қылмыс жағы өзгерді

Міне, бүгінгі түн менің есімде

Өлтірілген өлтіруші

Өлтірілген...

Өлтірілген...