Plein phare - Julie Zenatti

Il faudrait que tu saches

Le fantôme qui enlace mes pensées sans relâche

Il faudrait que tu vois

Cette ombre autour de moi qui ne me quitte pas

J’ai appris à couper

Les jambes à mon passé

Mes cheveux au carré

Maquiller le visage d’une enfance sans âge

Arracher quelques pages

Y’a bien cette petite fille

Un dimanche à Bastille et puis tout qui vacille

Son foulard à poids blancs

Vestige du printemps qui a volé le temps

Il s’enfuira peut-être mais jamais de sa tête

Il en a fait des miettes

Ils ont couru et puis…

Ils ont couru et puis…

J’ai essayé de croire

En la scène et la gloire

Mais c’est toujours le noir

Plein phare

Sur l’oubli, sur l’histoire

Sans repère ma mémoire

Mais c’est toujours le noir

Plein phare

Сен білу керексің

Ойымды тынымсыз құшақтайтын елес

Көру керек

Менің айналамдағы бұл көлеңке мені қалдырмайды

Мен кесуді үйрендім

Өткеніме аяқтар

Менің шашым жайылып кетті

Қартаймайтын балалық шақтың келбетін жасаңыз

Кейбір беттерді жыртып алыңыз

Мына кішкентай қыз бар

Бастилиядағы жексенбі, содан кейін бәрі өзгереді

Оның ақ салмағы бар шарфы

Уақыт ұрлаған бұлақтың қалдығы

Ол қашып кетуі мүмкін, бірақ ешқашан басынан

Ол оны үгінділерге айналдырды

Олар жүгірді, сосын...

Олар жүгірді, сосын...

Мен сенуге тырыстым

Сахнада және даңқта

Бірақ әрқашан қараңғы

толық фара

Ұмытуда, тарихта

Есімді белгілемей

Бірақ әрқашан қараңғы

толық фара