Schwarz - Juliane Werding

Schwarz wie die Nacht der Nächte

Tod, der Erlösung brächte

Keiner kann hier noch etwas tun

Fallend aus finstren Träumen

Taumelnd in Zwischenräumen

Dabei will ich nur einfach ruhen

Schwarz hinter Spinnenweben

Geister mit Eigenleben

Wo kommst du her, wo willst du hin?

Ich brech die Zeit in Stücke

Steh auf der letzten Brücke

Und frag die Zukunft, wer ich bin

Von ungefähr, von ganz weit her, da kommt ein Licht

Ich weiß nicht mehr: Bin ich oder nicht

Ein kleiner Funke breitet sich ins weite Meer

Die Antwort ist so nah und doch so schwer

Schwarz wie die Meerestiefen

Stumm wie die Hieroglyphen

Die dort gemeißelt stehen in Stein

Wispernde Stimmen warnen

Vor Trug und Geheimgefahren

Vergiss, wer du bist, dann bist du mein

Von ungefähr, von ganz weit her, da kommt ein Licht

Ich weiß nicht mehr: Bin ich oder nicht

Oh Engel, komm zu mir, solang ich existier

Und lass mich nicht in der Hölle hier

Eine Gestalt ergreift mich, zieht mich auf den Grund

Er schenkt mir seinen Atem Mund zu Mund

Ich kann nichts sehen, kann nur tasten und berühren

Doch ich kann seine Fremdheit deutlich spüren

Schwarz wie die Rabenfedern

Ich tauche und darf nicht zögern

Jeder Versuch kostet Verstand

Niemand wird mich hier finden

Und mich aufs Neue binden

Ich geb mich auf, nimm meine Hand

Schwarz ist die Nacht der Nächte

Tod, der Erlösung brächte

Für mich bleibt hier nichts mehr zu tun

Fallend aus finstren Träumen

Gefangen in Zwischenräumen

Ich möchte nur für immer ruhen

Түннің түніндей қара

құтқаруға әкелетін өлім

Бұл жерде енді ешкім ештеңе істей алмайды

Қараңғы армандардан құлау

Кеңістіктердің арасында айналу

Мен жай демалғым келеді

Өрмектердің артындағы қара

өз өмірі бар елестер

Сіз қай жақтансыз, қайда барғыңыз келеді?

Мен уақытты бөліктерге бөлемін

Соңғы көпірде тұрыңыз

Менің кім екенімді болашақтан сұра

Бір жерден, алыстан жарық келеді

Мен енді білмеймін: мен бе, жоқпын

Кішкентай ұшқын кең теңізге таралады

Жауап өте жақын, бірақ қиын

Теңіз тереңіндей қара

Иероглифтер сияқты үнсіз

Онда қашалғандар тасқа салынған

Сыбырлаған дауыстар ескертеді

Алаяқтық пен жасырын қауіптерден

Кім екеніңді ұмыт, сонда сен менікісің

Бір жерден, алыстан жарық келеді

Мен енді білмеймін: мен бе, жоқпын

О, періште, мен бар кезде маған кел

Ал мені осында тозақта қалдырмаңыз

Бір пішін мені ұстап алады, мені түбіне тартады

Ол маған тынысты ауызға береді

Мен ештеңе көрмеймін, мен тек сеземін және ұстаймын

Бірақ мен оның біртүрлілігін анық сезінемін

Қарғаның қауырсынындай қара

Мен суға түсемін және тартынбауым керек

Әрбір әрекет ақылға қонады

Мені бұл жерден ешкім таба алмайды

Мені тағы да байлаңыз

Мен тапсырамын, қолымды ал

Қара - түндердің түні

құтқаруға әкелетін өлім

Бұл жерде маған жасайтын ештеңе қалмады

Қараңғы армандардан құлау

Бос орындарда ұсталды

Мен тек мәңгі демалғым келеді