Horas - Jorge Drexler

No queríamos dormir, nos queríamos comer el mundo

No podíamos dejar de estar a solas ni un segundo

Ida y vuelta de la cama, a la alfombra voladora

Nos bastaba con dejar pasar, dejar pasar las horas

Horas, horas

Colgados como dos computadoras

Horas, horas

Meta a echar carbón en la locomotora

Recorriendo aquel edén de sólo dos metros cuadrados

¿Qué será de aquel colchón, de aquel colchón tan maltratado?

Allá íbamos tu y yo llevados por el remolino

Nos dejábamos caer, caer, caer hacia el destino

Durante horas, horas

Colgados como dos computadoras

Horas, horas

Meta a echar carbón en la locomotora

No queríamos dormir, nos queríamos comer a besos

No queríamos dejar de cometer ni un solo exceso

Nos venía a saludar en el balcón la luna llena

Nos bastaba con dejar morir, dejar morir la pena

Durante horas, horas

Colgados como dos computadoras

Horas, horas

Meta a echar carbón en la locomotora

Horas, horas

Colgados como dos computadoras

Horas, horas

Meta a echar carbón en la locomotora

Ұйқымыз келмей, дүниені жегіміз келді

Біз бір секундқа жалғыз қалуды тоқтата алмадық

Төсектен алға-артқа, ұшатын кілемге дейін

Бізге сағаттар өтсін, сағаттар өтсін

сағат, сағат

Екі компьютер сияқты ілулі

сағат, сағат

Мақсат – тепловозға көмір құю

Бар болғаны екі шаршы метр жердегі Эйденді аралау

Анау матрац, анау ұрған матрац не болмақ?

Міне, біз де кеттік, сіз бен біз құйынның жанында жүрдік

Біз құлап, құлап, тағдырға құлайтын едік

Сағаттарға, сағаттарға

Екі компьютер сияқты ілулі

сағат, сағат

Мақсат – тепловозға көмір құю

Ұйқымыз келмей, сүйіп жегіміз келді

Бірде-бір артықшылық жасауды тоқтатқымыз келмеді

Толған ай балконда бізді қарсы алуға келді

Өлсек те болды, қайғы өлсін

Сағаттарға, сағаттарға

Екі компьютер сияқты ілулі

сағат, сағат

Мақсат – тепловозға көмір құю

сағат, сағат

Екі компьютер сияқты ілулі

сағат, сағат

Мақсат – тепловозға көмір құю