El Titiritero - Joan Manuel Serrat

de aldea en aldea, el viento lo lleva siguiendo el sendero, su patria es el

mundo, como un vagabundo va el titiritero.

viene de muy lejos, cruzando los viejos caminos de piedra, es de aquella raza,

que de plaza en plaza, nos canta su pena alehop.

titiritero alehop de feria en feria, siempre risueño, canta sus sueños y sus

miserias.

vacia su alforga de sueños que forga en su andar tan largo, nos baja una

estrella que borra la huella de un recuerdo amargo.

canta su romanza al son de una danza ibrida y extraña, para que el aldeano le

llene la mano con lo poco que haya alehop.

titiritero alehop de feria en feria, siempre risueño canta sus sueños y sus

miserias.

y al caer la noche en el viejo coche guardara los chismes y tal como vino sigue

su camino solitario y triste.

y quiza mañana por esa ventana que muestra el sendero nos llegue su queja

mientras que se aleja el titiritero.

(Gracias a pablo por esta letra)

Ауылдан ауылға жел соқпақпен алып барады, туған жері

дүние, қаңғыбас сияқты қуыршақ ойнайды.

Ол алыстан келеді, ескі тас жолдарды кесіп өтеді, ол сол нәсілден,

алаңнан алаңға, бізге оның мұңын алехоп жырлайды.

жәрмеңкеден жәрмеңкеге қуыршақ алехоп, әрқашан күлімсіреп, өз армандарын және өзінің

қасірет.

ол ұзақ жүріс-тұрысында құрастырған арман қоржынын босатады, а

ащы естеліктің ізін өшіретін жұлдыз.

өз балладасын оғаш және гибридті бидің үніне айтады, сондықтан ауыл тұрғыны

алехоп аз нәрсемен қолыңды толтыр.

алехоп қуыршақ жәрмеңкеден жәрмеңкеге дейін, әрқашан күлімсіреп өз армандарын және өзінің

қасірет.

ал түн батқанда ескі көлікте өсек-аяңды сейілтіп тастайды да, солай жалғастырады

оның жалғыз және қайғылы жолы.

мүмкін ертең сол жолды көрсететін терезе арқылы біз сіздің шағымыңызды аламыз

қуыршақ ойнаушы кетіп бара жатқанда.

(Осы сөздер үшін Паблоға рахмет)