Who Really Needs Who - Jens Lekman

January 1st, 2018

I’m writing you now, Annika Norlin

From the remnants of a New Year’s Eve

The fog that slithers through the streets

I’m trying to remember how

You made friends when you were young

What were those friendships based on

And what made them so strong?

Francisco was my first friend

He lived 'round the bend in my neighborhood

He came up one day and asked, «Are you a turd?»

I said I was not, he said, «Then you’re good»

He had post traumatic memories

I didn’t have any friends

We based our friendship on our non-turdness

At the time, it just made sense

Remember the first time that we met?

That fall in New York that I want to forget

You asked if someone had a show for your band

I surprised myself when I reached out a hand

I was feeling so alone back then

Vulnerable and heartbroken

Despite that people used to call my name

As I stepped off the Q train

As I stepped off the Q train

I joined a program where you meet refugees

To feel a bit better 'bout myself honestly

I met Nazir, once a week

And we ended up good friends eventually

He said, «Thanks for taking the time to meet

It’s really nice of you»

And I wondered who should be thankful to who

And who really needed who

Who really needed who

It’s a miserable, sad and lonely life

You’re a slave to your fears and then you die

Once in a while the skin becomes thin

You stand there by the door saying, «Can I come in?»

I just want someone to talk to

Well, maybe not just anyone

I’ve always liked what goes on in your brain

So would you like to correspond?

Would you like to correspond?

2018 жылдың 1 қаңтары

Мен сізге қазір жазып жатырмын, Анника Норлин

 Жаңа жыл түнінің     қалдықтарынан 

Көшелерде сырғанап бара жатқан тұман

Мен қалай есте сақтауға тырысамын

Сіз жас кезіңізде достар таптыңыз

Бұл достық неге негізделген еді

Оларды соншалықты күшті еткен не?

Франциско менің алғашқы досым болды

Ол менің маңайдағы бұрылыста тұратын

Бір күні ол келіп: «Сен ақымақсың ба?» деп сұрады.

Мен болмаймын дедім         «Олай болса сен жақсысың» — деді 

Оның жарақаттан кейінгі естеліктері болды

Менің бірде-бір досым болған жоқ

Біз достығымызды                                                                      

Сол кезде бұл жай ғана мағыналы болды

Біздің бірінші кездескеніміз есіңізде ме?

Мен ұмытқым келетін Нью-Йорктегі сол күз

Сіз біреудің сіздің тобыңыз үшін көрсеткенін сұрадыңыз ба?

Мен қолымды  созғанда өзім  таң қалдым

Ол кезде өзімді жалғыз сезіндім

Әлсіз және жүрегі жараланған

Соған қарамастан адамдар менің атымды атайтын

Мен Q пойызынан  түскенімде

Мен Q пойызынан  түскенімде

Мен босқындармен кездесетін бағдарламаға  қосылдым

Шынымды айтсам, өзімді жақсы сезіну үшін

Мен Назирмен аптасына бір кездестім

Ақырында біз жақсы достарға айналдық

Ол: «Уақытыңызды бөліп, кездесуге  рахмет

Сіз өте жақсы        

Кім кімге алғыс айту керек деп ойладым

Ал кімге кім керек еді

Кімге кім керек еді

Бұл  қайғылы, қайғылы және жалғыз өмір

Сіз өз қорқынышыңыздың құлысыз, содан кейін өлесіз

Бір рет терісі жұқа болады

Сіз есіктің жанында тұрып, "Кіруге бола ма?"

Мен біреудің сөйлескенін қалаймын

Мүмкін, ешкім емес

Маған сіздің миыңызда не болып жатқаны әрқашан ұнайтын

Сонымен, сіз сәйкес болғыңыз келеді ме?

Хабарласқыңыз келе ме?