On the Edge of Time - Jens Lekman

October 27th, 2018

I’m writing you one last time Annika Norlin

It was nice to see you that morning at the station

I’m sure you were a warrior in a previous incarnation

Me, I must’ve been a rabbit or an ostrich

Or a pile of trembling leaves sown together with cross stitch

My anxiety has been holding me hostage

I’ve developed this problem with a really tough itch

I went to the clinic to get a prescription

Cried a little in front of the physician

Ointments and sedatives and antibiotics

Went home with a bag full of legal narcotics

The best is the sedatives, they work well but softly

I don’t scratch myself in sleep, I pass out like a baby

When I wake up I’m rested, I’m calm and happy

The only bad thing is the strange dreams that haunt me

I’m deep in the woods, in a village with teepees

The branches from old oak trees hang heavy

A woman carrying a baby greets me

Says she’s glad that I came, she’s been trying to reach me

She shows me around, the villagers are happy

They give me some wine and flowers to greet me

Their society’s based on a loose form of anarchy

They’ve dealt with the climate, injustice and patriarchy

Cause this is the future I can tell from their technology

But they use it for good and they use it so sparsely

They are not but slaves under their own machinery

The cogwheels turn only when they think it’s necessary

And the woman grabs my arm and she looks me in the eye

She’s contacted me cause she’s worried bout our time

This future is only one of many lines

That we can potentially walk down you and I

When I wake up I giggle cause it seems kinda cringey

I think about their village, what a bunch of fucking hippies

This must be because I read that book by Marge Piercy

Where some people from the future make contact with Connie

A woman in a mental institution in the seventies

And show her their world that’s one of many possibilities

And instill in her the hope to fight for humanity

I loved that book, but as a document of history

Cause now it seems strange to hope for anything at all

When every step forward seems infinitely small

Save the polar caps from melting by recycling milkbottles

While the CEO’s are flying their pets to skilodges

How vulnerable it is when someone says what they want

Instead of just saying what they don’t want

How easy it is to laugh at someone’s utopia

After decades of being spoonfed dystopia

I rub my cortison ointment on my eczema

I take my sedatives and crawl up to the heater

Keep treating the outside, ignoring the inside

Keep treating the symptoms, not the root of the problems

And in my next dream the woman’s back again

This time she’s shouting cause her signal is fading

I wake up sweating, my skin is itching

I put some ice on it and sit down in the kitchen

And outside the leaves are slowly falling

Over pigeons, buildings, CEO’s and children

I’m gripped by a love for this world that we live in

And I think about a quote from Ursula Le Guin:

«We live in capitalism.

Its power seems inescapable

So did the divine right of kings

Any human power can be resisted

And changed by human beings»

There’s a dying light in the distance that beckons

As the clocks are rapidly running out of seconds

This is where I get off I reckon

Take care of yourself, your friend Jens Lekman

27 қазан, 2018 жыл

Мен сізге соңғы рет Анника Норлин жазып отырмын

Сол күні таңертең вокзалда сізді көргеніме қуаныштымын

Сіздің алдыңғы өмірдегі жауынгер болғаныңызға сенімдімін

Мен, қоян немесе түйеқұс болсам керек

Немесе бірге тігіспен егілген дірілдеген жапырақтардың үйіндісі

Менің уайымым мені кепілде ұстады

Мен бұл мәселені қатты қышынумен жасадым

Мен рецепт алу үшін емханаға бардым

Дәрігердің алдында аздап жылады

Майлар мен седативтер және антибиотиктер

Заңды есірткі салынған сөмкемен үйге кетті

Ең жақсысы седативтер, олар жақсы, бірақ жұмсақ әсер етеді

Ұйқыда өзімді тырнамаймын, сәбидей есінен танып қаламын

Мен оянғанда, мен демаламын, мен тыныш және бақыттымын

Жалғыз жаман нәрсе - мені мазалайтын біртүрлі армандар

Мен орманның тереңінде, трюктары бар ауылдамын

Кәрі емен ағаштарының бұтақтары ауыр салбырап тұр

Баласын көтеріп келе жатқан әйел мені қарсы алып жатыр

Ол менің келгеніме қуанышты екенін, ол маған жетуге тырысып жатқанын айтты

Ол мені айнала көрсетеді, ауыл тұрғындары риза

Олар маған сәлемдесу үшін шарап пен гүлдер береді

Олардың қоғамы анархияның бос формасына негізделген

Олар климатпен, әділетсіздікпен және патриархатпен күресті

Себебі бұл мен олардың технологиясынан айта аламын

Бірақ олар оны жақсылық үшін пайдаланады және өте сирек пайдаланады

Олар өз техникасының құлдары емес

Тісті дөңгелектер қажет деп есептегенде ғана айналады

Әйел менің қолымнан ұстап, көзіме қарайды

Ол менімен  біздің уақытымыз туралы алаңдағандықтан хабарласты

Бұл болашақ көп жолдардың біреуі ғана

Біз сізді және менді төмен түсіре аламыз

Мен оянғанда, мен күлемін, себебі ол қытырлақ болып көрінеді

Мен олардың ауылы туралы ойлаймын, не деген сұмдық хиппилер

Бұл Мардж Пирсидің сол кітабын оқығандықтан болуы керек

Болашақтағы кейбір адамдар Коннимен байланысатын жерде

Жетпісінші жылдардағы психиатриялық мекемеде жатқан әйел

Оған көптеген мүмкіндіктердің бірі болып табылатын әлемін көрсетіңіз

Оның бойына адамзат үшін күресуге  үміт ұялатыңыз

Мен бұл кітапты жақсы көрдім, бірақ тарихтың құжаты ретінде

Себебі, қазір бәрібір бәріне үміттену таңқаларлық болып көрінеді

Әр қадам алға қарай кішкентай болып көрінгенде

Сүт бөтелкелерін қайта өңдеу арқылы полярлық қақпақтарды еруден сақтаңыз

Бас директорлар үй жануарларын шаңғыларға  ұшырып жатқанда

Біреу қалағанын айтса, бұл ​​қаншалықты осал

Олар қаламайтын нәрсені айтудың орнына

Біреудің утопиясына күлу қаншалықты оңай

Ондаған   қасық дистопия    кейін

Мен экземаға кортизон жақпамды жақсыдым

Мен седативтерімді алып, жылытқышқа жүрдім

Ішіне мән бермей, сыртын емдей бер

Мәселелердің түбірін емес, симптомдарды емдеуді жалғастырыңыз

Келесі түсімде әйел қайтадан оралды

Бұл жолы ол айғайлап жатыр, себебі оның сигналы өшіп қалды

Мен терлеп оянамын, терім қышиды

Мен оған мұз салып, ас үйге отырамын

Ал сыртында жапырақтары баяу түсіп жатыр

Көгершіндер, ғимараттар, бас директорлар мен балалар

Мені біз өмір сүріп жатқан әлемге деген сүйіспеншілік билейді

Мен Урсула Ле Гуиннің цитатасы туралы ойлаймын:

«Біз капитализмде өмір сүріп жатырмыз.

Оның құдіреті қашып құтыла алмайтын сияқты

Патшалардың құдай құқығы да солай болды

Кез келген адам күшіне  қарсы тұруға болады

Және адамдар өзгерткен»

Қашықтықта сөніп бара жатқан шам бар

Өйткені сағаттар секундтар тез таяды

Мен қайда кетемін

Өзіңізге қамқор болыңыз, досыңыз Йенс Лекман