Ich kann nicht mehr - Jennifer Rostock

Du machst kleine Schritte

Wenn du dich am Tage unter ihnen bewegst

Noch im Dunkeln höre ich die Ketten rasseln

Die du lang schon nicht mehr trägst

Kein heißes Blech mehr unter deinen Füßen

Doch du tanzt

Nicht weil du tanzen willst

Sondern weil du nicht anders kannst

Die Wege auf denen du kamst waren größtenteils vermint

Deine Wunden haben wir verbunden

Das Nötigste geschiehnt

Ich hab mein Brot, mein Wasser, mein Morphium

Seitdem mit dir geteilt

Obwohl ich weiß, dass meine Nähe das ist

Was dich am besten heilt

Doch ich kann nicht mehr, ich kann nicht mehr

Mein Blick ist trocken, meine Hände leer

Ich kann nicht mehr, ich kann nicht mehr

Und ich weiß es ist nicht fair

Und ich kann nicht mehr, ich kann nicht mehr

Mein Herz wird taub, mein Kopf wird schwer

Ich kann nicht mehr, ich kann nicht mehr

Und wir tun so, als ob’s ein Anfang wär

Du zeichnest die Konturen von Türen

Mit Kreide an die Wand

Stößt sie auf und rennst ins Dunkel

Mit dem Messer in der Hand

Du ziehst in immer neue Kriege

Und es ist doch die selbe Schlacht

Ich hab so viele dieser Träume

Mitgekämpft und mitbewacht

Jeder nächste Schritt ist ein Schritt zu weit

Jeder Schritt zu zweit

Und ich komm nicht mit

Es tut mir leid, es tut mir leid

Doch dieses Schloss bleibt unter mir

Die Tapeten sind beschmiert

Mit Angst und Leid

Es tut mir leid

Mit jededm Augenaufschlag droht

Ein neuer Kampf, ein neuer Tot

Doch ich kann nicht mehr, ich kann nicht mehr

Und ich kann nicht mehr, ich kann nicht mehr

Und ich kann nicht mehr, ich kann nicht mehr

Und wir tun so, als ob’s ein Anfang wär

Сіз кішкентай қадамдар жасайсыз

Күндіз олардың арасында қозғалғанда

Тіпті қараңғыда шынжырлардың дірілдегенін естимін

Сіз көптен бері кимегенсіз

Аяқ астыңызда енді ыстық металл болмайды

Бірақ сен билейсің

Сенің билегің келгендіктен емес

Бірақ сіз оған көмектесе алмайсыз

Сіз келген жолдар негізінен қазылған

Жараларыңды таңып қойдық

Ең төменгі жағдай орын алды

Менде нан, су, морфин бар

Сізбен бөліскеннен бері

Менің жақындығым екенін білсем де

Сізді жақсы емдейтін нәрсе

Бірақ мен енді алмаймын, енді алмаймын

Менің көзім құрғақ, қолым бос

Мен енді алмаймын, енді алмаймын

Және бұл әділ емес екенін білемін

Ал мен енді алмаймын, енді алмаймын

Жүрегім ауырып, басым ауырады

Мен енді алмаймын, енді алмаймын

Ал біз бұл бастама сияқты әрекет етеміз

Сіз есіктердің контурын саласыз

Қабырғаға бормен

Оларды ашып, қараңғыға жүгіріңіз

Қолында пышақпен

Сіз үнемі жаңа соғыстарға барасыз

Және бұл бірдей шайқас

Менде мұндай армандар көп

Соғысты және қорғады

Әрбір келесі қадам тым алыс қадам

Әр қадам екіге

Ал мен келмеймін

Кешіріңіз, кешіріңіз

Бірақ бұл құлып менің астында қалды

Түсқағаз жағылған

Қорқыныш пен азаппен

Кешіріңіз

Көзді ашып-жұмған сайын қорқытады

Тағы бір ұрыс, тағы бір өлім

Бірақ мен енді алмаймын, енді алмаймын

Ал мен енді алмаймын, енді алмаймын

Ал мен енді алмаймын, енді алмаймын

Ал біз бұл бастама сияқты әрекет етеміз