Les journalistes - Jean-Pierre Ferland

Beaucoup de mots, très peu d’humour, moitié pinson, moitié vautour

Ça dépend de l’heure et du jour, de l'édition et du tirage

Ils ont autant d'élan moral qu’ils ont de pages à leur journal

Ça fait du bien, ça fait du mal, ça dépend de leurs avantages

Ils vous habillent à leur façon, vous prêtent des déclarations

Vous coupent en deux ou trois tronçons, ils vous tuent puis ils vous éventrent

Ils racontent ce qu’ils ont su, d’un autre qui est bien connu

Un autre qui est très bien vu quand ils n’ont rien su ils inventent

Quand ils ont lu Tintin, Prévert, quand ils ont écrit quatre vers

On les consacre reporters dans la mode ou la politique

Quand ils n’ont plus assez d’idées on les met aux chiens égarés

Quand y’en a plus ils sont mutés, on les met aux rangs des critiques

As-tu vu mon papier tout frais?

C’est presque du papier monnaie

Est-ce que tu connais Bossuet?

Tout à fait moi moins la légende

C’est pas du mou, c’est du brutal et puis ça fera original

J’avais mal à mon piédestal quand on monte plus y faut descendre

Pour les comprendre il faut les voir, le moins souvent mais certains soirs

Surtout quand ils jouent l'épluchoir aux soirées des grandes premières

Le bras pendant, la plume au bout, le programme sur les genoux

Ils feignent de comprendre tout mais s’ennuient comme au cimetière

Et leurs critiques terminées, il faut les voir se corriger

Faisant toute objectivité comme s’ils avaient payé leurs places

Et le lendemain au matin vous la trouverez dans un coin

Une à la deux et deux fois rien, question de goût, question d’espace

Quand on sait tout on ne sait rien, je sais peu mais je le sais bien

J’ai appris dans un quotidien toutes les lois fondamentales

J’ai appris ce que je savais, le moins c’est faux, le plus c’est vrai

Le plus c’est gros plus c’est épais, le moins c’est blanc, le plus c’est sale

Quand vous écouterez ma chanson ne sautez pas aux conclusions

Sachez que vous faites exception et que gagner sa vie c’est triste

Ne me mettez pas aux arrêts, gardez vos rages pour après

Quand je n’aurai plus de succès, quand je deviendrai journaliste

Сөз көп, әзіл-оспақ, жартылай мүсін, жартылай лашын

Бұл уақыт пен күнге, басылымға және басып шығаруға байланысты

Олардың күнделігінде қанша бет болса, сонша моральдық серпін бар

Бұл жақсы сезінеді, ауырады, бұл олардың пайдасына байланысты

Олар сізді өзінше киіндіреді, сізге мәлімдемелер береді

Сізді екі-үш бөлікке кесіңіз, олар сізді өлтіреді, содан кейін сізді іштейді

Өздерінің білгенін, белгілі басқа біреу туралы айтады

Тағы бір нәрсе, олар ойлап тапқан ештеңені білмеген кезде өте жақсы көрінеді

Олар Тинтинді, Превертті оқығанда, олар төрт өлең жазғанда

Олар сән немесе саясат саласындағы арнаулы тілшілер

Олардың идеялары таусылғанда, біз оларды қаңғыбас иттерге саламыз

Көбірек ауыстырылғанда, сыншылар қатарына қосамыз

Менің жаңа қағазымды көрдіңіз бе?

Бұл қағаз ақша дерлік

Сіз Боссюетті білесіз бе?

Жалпы мен минус аңыз

Бұл жұмсақ емес, қатыгез, содан кейін ол түпнұсқа болады

Мен тұғырымды ренжіттім, сіз көбірек көтерілгенде, төмен түсуіңіз керек

Оларды түсіну үшін сіз оларды сирек, бірақ белгілі бір кештерде көруіңіз керек

Әсіресе, үлкен премьералардың кештерінде олар пиллинг ойнағанда

Қолды төмен түсіру, аяғында қалам, тізедегі бағдарлама

Олар бәрін түсінгендей кейіп танытады, бірақ зираттағыдай жалықтырады

Ал олардың сыншылары бітті, олардың өздерін түзейтінін көру керек

Барлық объективтілікті олар өз орындарына ақша төлегендей жасау

Ал келесі күні таңертең оны бұрыштан табасыз

Бірден екі, екі есе ештеңе, дәм мәселесі, кеңістік мәселесі

Біз бәрін білетін болсақ, ештеңе білмейміз, мен аз білемін, бірақ мен оны жақсы білемін

Мен күнделікті газеттен барлық негізгі заңдарды білдім

Мен білгенімді білдім, қате неғұрлым аз болса, соғұрлым шындық

Неғұрлым үлкен болса, соғұрлым қалыңырақ, соғұрлым ақ азырақ, соғұрлым лас

Менің әнімді тыңдағанда, қорытынды жасама

Сіз ерекше екеніңізді біліңіз және күн көру өкінішті

Мені тұтқындамаңыз, ашуларыңызды кейінге қалдырыңыз

Мен енді жетістікке жетпегенімде, журналист болғанымда