Les fleurs de macadam - Jean-Pierre Ferland

Un brin de soleil, six pieds de boucane

Un escalier en tire-bouchon

Les voisins d’en haut qui se chicanent

Ma mère qui veille sur son balcon

Deux pissenlits, trois cents poubelles

Enlignés comme mes seize ans

Et dans leur dos un coin de ruelle

Mon premier verre de whisky blanc

Blanc, blanc, blanc

On a poussé à l’ombre des cheminées

Les pieds dans le mortier

Le nez dans la boucane

Moitié cheminée, moitié merisier

Comme une fleur de macadam

La fantaisie plus grand que la panse

On rêve d’acheter ces cheminées

De s’en faire une lorgnette immense

Pour voir ce qui se passe de l’autre côté

Comme à chaque jour suffit sa peine

Frette en hiver, chaude en été

On se dit ma cour vaut bien la sienne

Même si ce n’est pas toujours rose bébé

Bé, bé, bé

On a poussé à l’ombre des cheminées

Les pieds dans le mortier

Le nez dans la boucane

Moitié cheminée, moitié merisier

Comme une fleur de macadam

Et comme on pousse, v’là comme on cause

Les dents prises dans le béton armé

Fantaisies en forme de prose

Écrite à l'œil rythmée au pied

Hey, pssst

Le poing tendu, le juron juste

La peur de rien, l’envie de tout

Mais la peur du plus robuste

Au premier jupon qui se fait doux

Doux, doux, doux

On a poussé à l’ombre des cheminées

Les pieds dans le mortier

Le nez dans la boucane

Moitié cheminée, moitié merisier

Comme une fleur de macadam

Le macadam c’est comme la cliche

Ça passe quand on y met le temps

Mais pour moi, plus le temps s’effrite

Moins j’ai le goût des fleurs des champs

Quand je serai vieux, quand je serai riche

Quand j’aurai eu trois fois vingt ans

Sur la plus haute des corniches

J’irai proser mes vieux printemps

Qu’on aligne mes trois cents poubelles

Et que l’on plante deux pissenlits

Que ma rue mette ses jarretelles

La fleur de macadam s’ennuie

Et j’irai me reposer à l’ombre des cheminées

Les pieds dans le mortier

Le nez dans la boucane

Moitié cheminée, moitié merisier

Comme une fleur de macadam

Сәл күн сәулесі, алты фут түтін

Штопорлы баспалдақ

Жоғарғы қабаттағы көршілер ұрысып жатыр

Анам балконына қарап отыр

Екі одуванчик, үш жүз қоқыс жәшігі

Менің он алтымдай сап түзеп

Ал олардың артында аллеяның бұрышы

Менің бірінші стақан ақ вискиім

Ақ, ақ, ақ

Біз мұржалардың көлеңкесінде өстік

Минометтегі аяқтар

Мұрын түтінде

Жартылай камин, жарты шие

Асфальт гүлі сияқты

Қарыннан үлкен қиял

Біз осы каминдерді сатып алуды армандаймыз

Үлкен шпильді жасау үшін

Екінші жағында не бар екенін көру үшін

Өйткені әр күн оның қиыншылығына жетеді

Қыста күйзеліс, жазда жылы

Менің сотым оған лайық деп айтамыз

Әрқашан қызғылт бала болмаса да

Бол, бол, бол

Біз мұржалардың көлеңкесінде өстік

Минометтегі аяқтар

Мұрын түтінде

Жартылай камин, жарты шие

Асфальт гүлі сияқты

Ал біз итергенде, міне, қалай сөйлесеміз

Темірбетонға жабысқан тістер

Проза түріндегі қиялдар

Аяқпен ырғақты көзбен жазылған

Эй, psst

Жұдырық созып, оңға қарғыс

Ештеңеден қорқу, бәріне құштарлық

Бірақ күштінің қорқынышы

Алғашқы пальто жұмсақ болады

Тәтті, тәтті, тәтті

Біз мұржалардың көлеңкесінде өстік

Минометтегі аяқтар

Мұрын түтінде

Жартылай камин, жарты шие

Асфальт гүлі сияқты

Асфальт клише сияқты

Уақытты қойғанда өтіп кетеді

Бірақ мен үшін уақыт көбірек ыдырайды

Мен дала гүлдерінің дәмін азырақ көремін

Қартайғанда, бай болғанда

Мен үш есе жиырмада

Ең биік шыңда

Мен прозаға барамын ескі бұлақтарымды

Менің үш жүз қоқыс жәшігімді қатарға қойыңыз

Ал біз екі одуванчик отырғызамыз

Менің көшем өз киімін кисін

Макадам гүлі жалықтырады

Ал мен каминдердің көлеңкесінде демаламын

Минометтегі аяқтар

Мұрын түтінде

Жартылай камин, жарты шие

Асфальт гүлі сияқты