Marcelle - Jean-Louis Aubert

Marcelle, t’es comme une fée pour moi

Comme celle des contes d’autrefois.

Marcelle, y’a un truc qui cloche pas

C’est ton nom, c’est ton nom, c’est ton nom.

Marcelle, t’es comme une fée pour moi

Comme celle des temps d’autrefois.

Marcelle, y’a un truc qui cloche pas

C’est ton nom, c’est ton nom, c’est ton nom.

Allongés dans la Belle au bois, tu as bougé ton petit doigt.

Tu m’as soufflé, approche-toi.

«Ca fait longtemps qu’aucun homme n’est entré chez moi».

Marcelle, t’es comme une fée pour moi

Une dame des temps d’autrefois.

Marcelle, y’a qu’ce truc qui colle pas

C’est ton nom, c’est ton nom, c’est ton nom.

Tu as ouvert de jolis yeux bleus qui m’regardaient du fond des cieux

Tu m’as souri, j’ai fait de mon mieux.

Ca f’sait cent ans qu’t’avais pas rit.

J’ai vu un visage d’enfant qui me disait en dedans.

Tu m’as dit «s'il te plait, t’en vas pas.

Cà fais longtemps qu’aucun homme ne m’a pris dans ses bras»

Marcelle, t’es comme une fée pour moi

Comme celle des temps d’autrefois.

Marcelle, y’a un truc qui va pas

C’est ton nom, c’est ton nom, c’est ton nom.

Ton nom, maint’nant, résonne en moi comme une histoire d’autrefois.

Un conte de Philippe Soupault que j’lisais mot à mot, mot à mot.

Agenouillé là, tout contre toi, j’ai pris ta main là, tout contre moi

J’ai eu une larme là, et puis plus rien

Juste ta p’tite voix qui disait «je ne t’oublierai pas».

Marcelle, t’es comme une fée pour moi

Comme celle du temps d’autrefois.

Marcelle, ce truc que j’oublie pas

C’est ton nom, c’est ton nom, c’est ton nom.

Ton nom, maint’nant, résonne en moi

Comme cette fable d’autrefois.

Marcelle, ce qui résonne en moi

C’est ton nom, c’est ton nom, c’est ton nom.

Marcelle, Marcelle, Marcelle.

C’est ton nom, c’est ton nom, c’est ton nom, Marcelle.

Марсель, сен мен үшін перідейсің

Ескі ертегілер сияқты.

Марсель, бірдеңе дұрыс емес

Бұл сенің атың, бұл сенің атың, бұл сенің атың.

Марсель, сен мен үшін перідейсің

Өткен замандағыдай.

Марсель, бірдеңе дұрыс емес

Бұл сенің атың, бұл сенің атың, бұл сенің атың.

Ормандағы сұлулықта жатып, сіз кішкентай саусағыңызды жылжыттыңыз.

Сіз мені ұшырып жібердіңіз, жақындаңыз.

«Үйіме ер адамның кірмегеніне көп болды».

Марсель, сен мен үшін перідейсің

Баяғыдан келе жатқан келіншек.

Марсель, тек мына нәрсе жарамайды

Бұл сенің атың, бұл сенің атың, бұл сенің атың.

Сіз маған аспаннан қарап тұрған әдемі көк көзді аштыңыз

Сіз маған күлдіңіз, мен барымды салдым.

Сенің күлгеніңе жүз жыл болды.

Мен іштей айтып тұрған баланың түрін көрдім.

Сіз «өтінемін, кетпеңіз.

Ер адамның мені құшақтап көрмегеніне көп болды».

Марсель, сен мен үшін перідейсің

Өткен замандағыдай.

Марсель, бірдеңе дұрыс емес

Бұл сенің атың, бұл сенің атың, бұл сенің атың.

Сенің есімің қазір өткен күндердің хикаясындай жадырап тұр.

Мен сөзбе сөз, сөзбе-сөз оқитын Филипп Супоның ертегісі.

Сол жерде тізерлеп тұрып, саған қарсы тұрдым, мен сенің қолыңды сол жерде, маған қарсы алдым

Менің көз жасым болды, содан кейін ештеңе жоқ

"Мен сені ұмытпаймын" деген кішкентай дауысың ғана.

Марсель, сен мен үшін перідейсің

Бұрынғы кездегідей.

Марсель, бұл мен ұмытпайтын нәрсе

Бұл сенің атың, бұл сенің атың, бұл сенің атың.

Сенің есімің маған енді

Сол ескі аңыз сияқты.

Марсель, маған не әсер етеді

Бұл сенің атың, бұл сенің атың, бұл сенің атың.

Марселла, Марселла, Марселла.

Бұл сенің атың, бұл сенің атың, бұл сенің атың, Марсель.