Le Jour Se Lève Encore - Jean-Louis Aubert

Quand tu n’y crois plus, que tout est perdu

Quand trompé, déçu, meurtri

Quand assis par terre, plus rien pouvoir faire

Tout seul, dans ton désert

Quand mal, trop mal, on marches à genoux

Quand sourds les hommes n’entendent plus le cri des hommes

Tu verras, l’aube revient quand même

Tu verras, le jour se lève encore

Même si tu ne crois plus à l’aurore

Tu verras, le jour se lève encore

Le jour se lève encore

La terre saigne ses blessures

Sous l’avion qui crache la mort

Quand l’homme chacal tire à bout portant

Sur l’enfant qui rêve, ou qui dort

Quand mal, trop mal, tu voudrais larguer

Larguer, tout larguer

Quand la folie des hommes nous mène à l’horreur

Nous mène au dégoût

N’oublies pas, l’aube revient quand même

Même pâle, le jour se lève encore

Etonné, on reprend le corps à corps

Allons-y puisque le jour se lève encore

Le jour se lève encore

Suivons les rivières, gardons les torrents

Restons en colère, soyons vigilants

Même si tout semble fini

N’oublions jamais qu’au bout d’une nuit

Qu’au bout de la nuit, qu’au bout de la nuit

Doucement, l’aube revient quand même

Même pâle, le jour se lève encore

Étonné, on reprend le corps à corps

Continues, le soleil se lève encore

Tu verras, le jour se lève encore

Tu verras, le jour se lève encore

Même si tu ne crois plus à l’aurore

Tu verras, le jour se lève encore

Le jour se lève encore

Le jour se lève encore

Le jour se lève encore

Encore

Encore…

Сіз оған сенбейтін болсаңыз, бәрі жоғалады

Алданғанда, көңілі қалғанда, көгергенде

Жерде отырғанда, қолынан ештеңе келмейді

Жалғыз, сенің шөліңде

Жаман, тым жаман болса, тізерлеп жүреміз

Саңыраулар ерлердің айғайын естімейтін кезде

Көресің, таң әлі атады

Көресің, күн тағы атылады

Таң атқанға сенбесеңіз де

Көресің, күн тағы атылады

Күн тағы атады

Жер жарасын қансырап жатыр

Өлімді түкірген ұшақтың астында

Шақалдың көзін ашқанда

Түс көретін немесе ұйықтайтын балаға

Жаман, тым жаман болғанда, сіз тастағыңыз келеді

Барлығын тастаңыз, тастаңыз

Адамдардың ақылсыздығы бізді қорқынышқа апарған кезде

Бізді жиіркеніштілікке жетелейді

Ұмытпа, таң ата бәрібір

Тіпті бозғылт, күн әлі атады

Таңғалып, біз клинчті жалғастырамыз

Күн әлі атқаннан бері кеттік

Күн тағы атады

Өзендермен жүр, ағынды сақта

Ашуланбайық, қырағы болайық

Бәрі біткен сияқты болса да

Бір түннен кейін мұны ешқашан ұмытпайық

Түннің аяғында, түннің соңында

Ақырын, бәрібір таң қайтады

Тіпті бозғылт, күн әлі атады

Таңғалып, біз клинчті жалғастырамыз

Жалғастырыңыз, күн қайтадан шығып жатыр

Көресің, күн тағы атылады

Көресің, күн тағы атылады

Таң атқанға сенбесеңіз де

Көресің, күн тағы атылады

Күн тағы атады

Күн тағы атады

Күн тағы атады

Әлі де

Әлі де…