Сентиментальный детектив ч.3 - Иван Кучин

Сколько смеха, сколько слёз, вспомнишь — закачаешься.

Я, с большим букетом роз, к милой возвращаюся.

Подхожу, в глазок смотрю, он лишь приоткрылся,

«Здравствуй, Таня» — говорю, — «Я освобонился!».

Что тут было, ой-ё-ёой — поцелуи страстные.

«Здравствуй, Ваня, милый мой, солнце моё ясное».

Завела, включила свет, помогла раздеться.

И, как небыло тех лет, вырванных из сердца.

Сели мы за стол вдвоём, взял я шестиструнную.

Выпьем что ли?

Да споём, как той ночкой, лунною.

Таня встала у окна, заломила руки.

Ах, былые времена, канули в разлуке.

Что так, Тань?

И снова «Ах!», гость родной мой, миленький.

И, как душу нараспах, дверцы холодильника…

Я баул свой достаю, знаю, мол, слыхали

«Вот ребята» — говорю, «На этап собрали».

Таня стопку приняла, отряхнула платьице

Щас такая жизнь пошла, пусть всё к черту катится.

Дни хрустальные прошли, золотые ночи,

Мех коллеги унесли.

Ваши, между прочим.

Проглотил я эту боль, и сказал: «Красавица!»

А она мне: «Нет, позволь, и тебя касается.

Даже друг твой.

Как его?

Ну… что был завбаза?

Так теперь он — о-го-го, в мафии, зараза.

Разжирел, капиталист, морда буржуиная

В свои сети, аферист, заманил невинную.

Я проплакала все дни, вот свежа подушка

И теперь я, извини, стала побирушка».

Злоба вспыхнула в крови.

Я сказал: «Пожалуста!

Ты меня щас не трави, пьяный я безжалостный».

И рванул рубаху я, пальцы выгнул снова.

«За тебя, любовь моя, я порву любого».

Шляпу мне, я ухожу.

Таня шмык, в уборную

И несёт, откель гляжу, дуру ту, двуствольную.

«Я с тобою собралась.

Крышка, так обоим.

Мы, советскую им власть, мигом восстановим».

Эх, Россия, кони вскачь.

Здравствуй мать-репрессия.

Только, я ж ведь, не палач, вор — моя профессия.

Ну, а так как завязал, то судите сами.

Тут вдруг кто-то постучал по двери ногами.

Открываю, говорят: «Здравствуйте, милиция.

Что-то тут у вас шумят, что-то вам не спится, а?»

Но, потом, отдали честь и автограф взяли.

У завбазы Мерседес, говорят, угнали.

Что ж, пора героев сих здесь нам и оставить

И другие темы в стих, чудным камнем вправить

Ставлю точку — нет чернил, отнялась рука.

Я ведь тоже их любил, как и Вы — слегка.

Я ведь тоже их любил, как и Вы — слегка.

Қанша күлкі, қанша көз жас, Еске алсаң теңселіп кетесің.

Мен, үлкен раушан гүл шоғымен, қымбаттыма ораламын.

Мен көтеріліп, тесігінен қарасам, ол сәл ашылды,

«Сәлеметсіз бе, Таня, - деймін мен, «мен бостандыққа шықтым!»

Не бар еді, о-о-о - құмарлық сүйіспеншіліктер.

«Сәлеметсіз бе, Ваня, қымбаттым, менің мөлдір күнім».

Бастады, шамды қосты, шешінуге көмектесті.

Жүректен үзілген жылдар болмағандықтан.

Үстел басына бірге отырдық, алты бауды алдым.

Біз ішеміз бе?

Иә, ән салайық, сол айлы түндей.

Таня қолын бұлғап терезенің алдында тұрды.

Әй, баяғы күндер, бөлектеніп кеткен.

Қалайсың, Тан?

Тағы да «Әй!», құрметті қонағым, қымбаттым.

Ал, жан сияқты, тоңазытқыш есіктері ашық ...

Мен сөмкемді шығарамын, білемін, олар айтады, естіді

«Міне, жігіттер», - деймін мен, «біз оларды сахнаға жинадық».

Таня стек алып, көйлегін сілкіп тастады

Дәл қазір ондай өмір өтті, бәрі тозаққа кетсін.

Хрусталь күндер өтті, алтын түндер

Әріптестер жүнді алып кетті.

Айтпақшы, сіздікі.

Мен бұл азапты жұтып қойдым да: «Сұлулық!» дедім.

Ол маған: «Жоқ, рұқсат етіңіз, бұл сізге қатысты.

Тіпті досың.

Ол қалай?

Ал... базалық станция қандай болды?

Енді ол - о-о, мафияда, инфекция.

Майлы, капиталистік, буржуазиялық мұрын

Алаяқ жазықсыз жандарды өз торына түсірді.

Күні бойы жыладым, міне жаңа жастық

Ал енді, кешіріңіз, мен қайыршыға айналдым».

Ашу қанға сіңіп кетті.

Мен: «Өтінемін!

Дәл қазір мені уландырмаңыз, мен мас әрі рақымсызмын».

Ал мен көйлегімді жырттым, саусақтарымды қайтадан доғаладым.

«Сен үшін, сүйіктім, мен кез келген адамды жыртамын».

Маған қалпақ, мен кетемін.

Таня Шмык, дәретханаға бар

Ал өзі көтеріп жүр, мен басқа жаққа қараймын, сол қос ауызды ақымақ.

«Мен сенімен жиналдым.

Қақпақ, екеуі де.

Біз, оларға Кеңес өкіметін бірден қалпына келтіреміз.

Е, Ресей, аттар шабады.

Сәлем ана репрессия.

Тек, мен жазалаушы емеспін, ұры менің мамандығым.

Жақсы, сіз аяқтағаныңыз үшін, өзіңіз бағалаңыз.

Сол кезде кенет біреу есікті аяғымен қақты.

Мен ашсам, олар: «Сәлеметсіз бе, полиция.

Бұл жерде бірдеңе шулап жатыр, ұйықтай алмайсың, иә?

Бірақ, олар сәлемдесіп, қолтаңба алды.

Олар базалық станциядан «Мерседес» ұрлап кеткенін айтады.

Міне, осы батырларды осында қалдыратын кез келді

Ал өлеңдегі басқа тақырыптар, тамаша таспен белгіленген

Шағын қойдым – сия жоқ, қолымды алды.

Өйткені, мен де сен сияқты оларды жақсы көрдім - аздап.

Өйткені, мен де сен сияқты оларды жақсы көрдім - аздап.