Утомлённое солнце - Иосиф Кобзон

Утомлённое солнце

Нежно с морем прощалось,

В этот час ты призналась,

Что нет любви.

Мне немного взгрустнулось

Без тоски, без печали.

В этот час прозвучали

Слова твои.

Расстаёмся, я не стану злиться,

Виноваты в этом ты и я.

Утомлённое солнце

Нежно с морем прощалось,

В этот час ты призналась,

Что нет любви.

Утомлённое солнце

Нежно с морем прощалось,

В этот час ты призналась,

Что нет любви.

шаршаған күн

Теңізбен ақырын қоштасты,

Осы сағатта сен мойындадың

Махаббат жоқ деп.

Мен біраз ренжідім

Қайғы жоқ, мұң жоқ.

Осы сағатта дыбыс шықты

Сіздің сөздеріңіз.

Ажырашайық, мен ашуланбаймын

Оған сен де, мен де кінәліміз.

шаршаған күн

Теңізбен ақырын қоштасты,

Осы сағатта сен мойындадың

Махаббат жоқ деп.

шаршаған күн

Теңізбен ақырын қоштасты,

Осы сағатта сен мойындадың

Махаббат жоқ деп.