Нежность - Иосиф Кобзон

Век двадцатый — век больших разлук…

И тебе сейчас трудней, чем мне, —

Ждать труднее, чем идти на риск…

Между нами миллиарды звёзд,

Между нами радиаций яростный дождь,

Но в небо

С далёкой земли

Долетает

Твоя нежность…

Может, надо улететь, чтоб знать,

Сколько в мире алых солнц и лун,

Может, надо улететь, чтоб знать,

Как беспомощно мала земля, —

Но огромна лишь одна земная любовь…

И здесь, во Вселенной,

Меня

Согревает

Твоя нежность.

Я лечу, и на меня глядят

Воспалённые зрачки планет;

Слышу ласковое пенье звёзд, —

Светел голос неземных светил…

Только в мире нет любви

Сильнее земной,

И здесь, во Вселенной,

Меня окрыляет

Твоя нежность…

А тебе ещё осталось ждать

Ровно столько, сколько мне летать…

Жиырмасыншы ғасыр – үлкен бөліністер ғасыры...

Енді маған қарағанда саған қиынырақ, -

Тәуекелге барудан да күту қиын...

Біздің арамызда миллиардтаған жұлдыздар бар

Арамызда радиация жаңбыр жауды,

Бірақ аспанға

Алыс елден

ұшады

Сенің нәзіктігің...

Білу үшін ұшып кету керек шығар

Дүниеде қанша қызыл күн мен ай,

Білу үшін ұшып кету керек шығар

Жер қандай дәрменсіз,

Бірақ бір ғана жердегі махаббат зор...

Міне, ғаламда,

Мен

Жылытады

Сіздің нәзіктігіңіз

Мен ұшып бара жатырмын, олар маған қарап тұр

Планеталардың қабынған қарашықтары;

Жұлдыздардың нәзік әнін естимін,

Жарқыраған жарық жұлдыздардың үні жарқ етті...

Тек дүниеде махаббат жоқ

Жерден де күшті

Міне, ғаламда,

мені шабыттандырады

Сенің нәзіктігің...

Ал сіз әлі күтуіңіз керек

Дәл мен қанша ұша аламын ...