Рябина - Игорь Слуцкий

И снова осень золотом покрыла

Листву берез и шапки тополей,

И мне судьбу она позолотила,

Но я не стану ни богаче, ни бедней.

Дождется мать свого бродягу сына,

Вернуся я, и что же ей скажу?

Меня судьба по всей земле носила,

Прости меня, я искренне прошу.

Припев:

А ты гори, гори, моя рябина,

Огнем прощальным за окном гори.

А ты гори, гори, и пусть проходит мимо

Печаль моей потерянной любви.

Снег упадет, закроет все дороги.

Куда идти от дома своего?

Чего искать, сбивать напрасно ноги?

Ведь нет дороже дома своего.

Старушка мать простит, конечно, сына,

Под утро рано встанет за водой,

И пусть заплачет за окном рябина

Под белым снегом над моей судьбой.

Припев:

А ты гори, гори, моя рябина,

Огнем прощальным за окном гори.

А ты гори, гори, и пусть проходит мимо

Печаль моей потерянной любви.

Тағы да алтынмен көмкерілген күз

Қайың жапырақтары мен теректің қалпақтары,

Ол менің тағдырымды алтынға айналдырды,

Бірақ мен байымаймын немесе кедей болмаймын.

Қаңғыбас баласының анасы күтеді,

Мен қайтып келемін, оған не айтамын?

Тағдыр мені жер бетінде алып кетті,

Мені кешіріңіз, шын жүректен сұраймын.

Хор:

Ал сен күйесің, күйесің, менің тау күлім,

Терезенің сыртында қоштасу отын жағыңыз.

Ал сен күйесің, күйесің және оны өткізіп жібересің

Жоғалған махаббатымның мұңы.

Қар жауып, барлық жолдарды жауып тастайды.

Үйіңізден қайда бару керек?

Не іздеу керек, аяқты босқа құлату үшін?

Өйткені, өз үйіңнен қымбат ештеңе жоқ.

Қарт ана, әрине, ұлын кешіреді,

Таңертең ерте тұрып суға,

Ал тау күлі терезенің сыртында жыласын

Тағдырымның үстінде ақ қар астында.

Хор:

Ал сен күйесің, күйесің, менің тау күлім,

Терезенің сыртында қоштасу отын жағыңыз.

Ал сен күйесің, күйесің және оны өткізіп жібересің

Жоғалған махаббатымның мұңы.