Ukolébavka - Helena Vondráčková, Vaclav Trojan, František Rachlík

Kolébkou tvou Česká země

kvítky jara věnčená,

míru polí skřivan zpívá,

srdcem chvívá vlasti má.

Z kopců, hájů potok spěchá,

v milý kout s ním srdce pluj,

tam, kde kvetou lípy sladce

na zahrádce, kraji můj.

Zde tvůj rodný domek stojí,

píseň matky doznělá,

klepot cepů, tiché zvony,

chlebem voní víska má.

Bez ní nejsi v světě ničím,

hejno husí rozprchlé,

vrať se zase v rodný svůj dům,

k našim vrátkům, dítě mé.

Zde tvůj rodný domek stojí,

píseň matky doznělá,

klepot cepů tiché zvony,

chlebem voní víska má.

Бесігің – чех елі

көктем гүлдеріне арналған,

егістіктің тыныштығы жырлайды,

Отанның жүрегі бар.

Төбелерден, тоғайлардан бұлақ ағып жатыр,

онымен жақсы бұрышта қалқыңыз,

линдендер тәтті гүлдейтін жерде

бақта, елім.

Міне, сенің туған үйің,

ананың әні өмірден өтті,

крандар, үнсіз қоңыраулар,

нанның иісі ауыл сияқты.

Онсыз сен дүниеде ешкім емессің,

шашылған қаздар тобы,

туған жерге қайта оралу,

біздің қақпаға, балам.

Міне, сенің туған үйің,

ананың әні өмірден өтті,

үнсіз қоңыраулар,

нанның иісі ауыл сияқты.