Kopretiny - Helena Vondráčková

Stříbrná řeka

uléhá k spánku,

účesy stromů

když obarví stín,

když meze voní

jak po heřmánku,

soumrakem svítí

jen bílé hvězdy kopretin.

Loudám se loukou,

tiše si pískám,

čeká mě trávy

vyhřátý klín,

brouzdám se rosou,

než dojdu k lískám,

utrhnu cestou

jednu z těch bílých kopretin.

Potom se zeptám bílých lístků,

jestli to na tebe prozradí,

až budou padat do žlutého písku,

jestli mně dobře poradí.

Mám mě rád

či nemá mě rád,

trhám je hlava nehlava,

má mě rád

či nemá mě rád,

můj hlas mně selhává.

Vracím se zpátky,

tiše si pískám

písničku pro můj

holčičí vkus,

brouzdám se rosou,

než dojdu k lískám,

vytáhnou zatím

na nebe hvězdy velký vůz.

Күміс өзен

ұйқыға кетеді

ағаш шаштары

ол көлеңке салғанда,

шектеулер иіскегенде

түймедақтан кейін қалай

ымыртта жанып тұрады

тек ақ ромашка жұлдыздары.

Мен шалғында жатырмын,

Мен ақырын ысқырып,

шөп мені күтіп тұр

қыздырылған сына,

Мен шықпен келемін,

Мен жаңғаққа жеткенше,

Мен жолды жыртамын

ақ ромашкалардың бірі.

Содан кейін мен ақ билеттерді сұраймын,

егер ол сізге айтса

олар сары құмға түскенде,

егер ол маған жақсы кеңес берсе.

Мен өзімді жақсы көремін

ол мені ұнатпай ма

Басым ауырып тұр,

ол мені ұнатады

ол мені ұнатпай ма

менің дауысым мені ренжітпейді.

Мен қайтамын

Мен ақырын ысқырамын

маған арналған ән

қыздың дәмі,

Мен шықпен келемін,

Мен жаңғаққа жеткенше,

әлі шығарыңыз

аспанда үлкен жүк көлігі жұлдыздар.