Dej svý děti spát - Helena Vondráčková

Já přišla sem s tím malým nic,

co měla jsem, s tím hrotem plic,

co prostý vzduch jen kolem shání.

Já znala svět z těch dobrých knih,

co čet můj děd.

Byl čistý sníh,

byl štědrý bůh, čas k milování.

Já chtěla růst jen z dobrých slov,

jež plynou z úst.

Ne bolest vdov,

ne tisíc běd, ne tichý lkání.

Já chtěla pást jen koní pár

tam kolem brázd na prahu jar,

já znala svět, v němž není svár.

Dej svý děti spát,

jen ať se jim zdá o koních,

žár slunce až snům odzvoní,

budou dál si hrát.

Dej svý děti spát,

hraj, písně jim hraj nejtišší,

kéž dunění střel neslyší,

nemusí se bát,

že dálkou, že dálkou

jde žoldnéř v ruce zbraň,

že sálá zem válkou.

Těch zlých snů děti chraň.

Ať jen vidí dál, jak po cestě polní,

jejich kůň zas bujný a volný cválá.

Kéž lidí svět, jak se mi zdál

z těch dětských let, ač pro můj žal,

svět, co byl dřív, už není k mání.

Znám jinak jej, ač nevím nač,

má jiný děj, zní v něm spíš pláč,

než chvění hřív, než koní ržání.

Co zmohu já s tím malým nic,

co jeden má, smím aspoň říct

snad naposled svý skromný přání.

Já chtěla pást pár koní svých

tam kolem brázd.

Čí je to hřích,

že neznám svět, v němž není zlých.

Dej svý děti spát,

jen ať se jim zdá o koních,

žár slunce až snům odzvoní,

budou dál si hrát.

Dej svý děti spát,

hraj, písně jim hraj nejtišší,

kéž dunění střel neslyší,

nemusí se bát

těch konců a chvílí,

kdy v školkách vzplane žár,

těch konců, zlých chvílí,

kdy zmírá koní pár,

koní pár.

Jsou štíhlí

a bílí.

Мен мұнда кішкентаймен келдім,

Менде болған нәрсе, өкпемнің ұшымен,

ол қандай қарапайым ауаны іздейді.

Мен әлемді сол жақсы кітаптардан білдім,

менің атам не оқиды.

Мөлдір қар жауды,

ол жомарт құдай, сүйіспеншілікке толы уақыт болды.

Жақсы сөзден өскім келді,

аузынан ағып жатыр.

Жесірлердің азабы емес,

мың қасірет емес, үнсіз жылау емес.

Бір-екі жылқы бағым келді

бұлақ табалдырығында бороздалардың айналасында,

Мен жанжал жоқ дүниені білдім.

Балаларыңызды ұйықтатыңыз

оларды жылқылар туралы армандаңыз,

Күннің ыстығы армандар шырылдағанша,

олар ойнай береді.

Балаларыңызды ұйықтатыңыз

ойнаңыз, ең тыныш әндерді ойнаңыз,

ол зымырандардың дыбысын естімесін,

ол уайымдамауы керек

сол қашықтық сол қашықтық

жалдамалының қолында мылтық бар,

бұл соғысты нұрландырады.

Сол жаман армандарды сақтаңдар, балалар.

Ол дала жолының бойында қалай болғанын көрсін,

олардың аттары өз кезегінде пышным және еркін шабады.

Маған дүниенің адамдары көрінсін

Сол балалық шағым, мұңым болса да,

бұрын болған дүние енді жоқ.

Мен оны басқаша білемін, неге екенін білмесем де,

сюжеті бөлек, ол жылаға ұқсайды,

жалдардың дірілінен, жылқылардың дүбірінен.

Бұл кішкентаймен не істеймін,

Мен кем дегенде не бар екенін айта аламын

бәлкім, оның соңғы тілегі болар.

Біраз жылқыларымды жайып алғым келді

онда бороздалардың айналасында.

Бұл кімнің күнәсі?

Мен зұлымдық жоқ дүниені білмеймін.

Балаларыңызды ұйықтатыңыз

оларды жылқылар туралы армандаңыз,

Күннің ыстығы армандар шырылдағанша,

олар ойнай береді.

Балаларыңызды ұйықтатыңыз

ойнаңыз, ең тыныш әндерді ойнаңыз,

ол зымырандардың дыбысын естімесін,

ол уайымдамауы керек

сол аяқталулар мен сәттер

балабақшаларда жылу түскенде,

бұл аяқталулар, жаман сәттер,

бір-екі жылқы өлгенде,

жылқы жұбы.

Олар сымбатты

және ақ.