Lebend kriegt ihr mich nicht - Heinz Rudolf Kunze

In den Staedten bebte der Asphalt, es schwelte das Gestein

Die Glatzen und die Dunklen schluen sich die Schaedel ein

Die Fluesse schwollen schweflig an, der Dom zu Koeln versank

Die Menschen wankten glasig durch den suesslichen Gestank

Der Friese schrie aus seinem Evangelium

Der Dichter schlang ihm schliesslich einen Knebel um

Ich komme von der Grenze

Wo die Haehne wie im Schlaf geworfne Babies kraehn

Wo die unebetnen Fremden durch den Mischwald gehen

Dort lernt man wilde Taenze

Und Schreie nach Vergeltung fuer die alte Schmach

Ein graues Land.

Und jede Menge Wut liegt brach

«Wir leben in der Schande»

So endete zuhause jedes Nachtgebet

Und wahr war nur, was nirgends in den Buechern steht

«Das Neue waechst am Rande»

So plaerrten die Propheten uns die Ohren weich

«Und eines Tages wuchern wir ins Herz vom Reich.»

Das alles steht geschrieben

In meinem Sterngesicht

Lebend, lebend

Lebend kriegt ihr mich nicht

Wir spielten in Ruinen

Die standen dort gut erhalten seit dem letzten Krieg

Dazwischen bluehten neue mit der Aufschrift SIEG

So mancher trat auf Minen

Der wurde dekoriert und dann vom Sport befreit

Und doch war es im Grunde eine schoene Zeit

Ein Fernsehmoderator

Zerstoerte Mutters zweites Chirugiegesicht:

Sie lachte ueber ihn, und das vertrug es nicht

Es ar mein eigner Vater

Ein Inbegriff von Pflichtgefuehl und Tugend

So viel, und kein Wort mehr, zu meiner Jugend

Das alles steht geschrieben

In meinem Sterngesicht

Lebend, lebend

Lebend kriegt ihr mich nicht

Ich hoerte nicht auf Lehrer

Die schleifen Aktentaschen wie den eignen Sarg

Ich flog aus jedem Institut, ich trieb es arg

Brandzeicehn Ruhestoerer

Der Anblick von Gebueckten macht mich wund und krank

Mit Zwanzig ueberfiel ich eine satte Bank

Drei Geiseln bei der Beute:

Ein fetter Friese, der sich fuern Erloeser hielt

Ein Frollein, das stets mehr als sein Gehalt verspielt

Zwei wirklich nette Leute

Genau wie der Poet, der keinen Sinn mehr sah

Der jubelte, weil endlich was mit ihm geschah

Das alles steht geschrieben

In meinem Sterngesicht

Lebend, lebend

Lebend kriegt ihr mich nicht

Ich lebe in den Waeldern

Samt Geiseln und nem Dutzend von der Polizei

Die liefen zu mir ueber und wir atmen frei

Wir ernten von den Feldern

Das Geld liegt unberuehrt in unserem Baumversteck

Die Scheine welk wie Herbstlaub und gruenbraun wie Dreck

Ich will zurueck zur Grenze

Wo der Wind mich krault und meinen wahren Namen kennt

Wo man Eiensinn noch Glueck und Frolleins Frollein nennt

Dort lernt man wilde Taenze

Und der Friese kann verkuenden, bis sein Mund ausfranst

Und der Dichter lernen, wie man mit sich selber tanzt

Das alles steht geschrieben

In meinem Sterngesicht

Lebend, lebend

Lebend kriegt ihr mich nicht

Lebend kriegt ihr mich nicht!

Text: Kunze — Musik: Kunze, Luerig

Heinz Rudolf Kunze: Gesang, Gitarren

Heiner Luerig: Gitarren, Solo

Peter Miklis: Drums

Josef Kappl: Bass

Қалаларда асфальт дірілдеп, жартастар жанып кетті

Таз бен қараңғы бас сүйектерін жауып алды

Өзендер күкіртке бөленді, Кельн соборы батып кетті

Жұрт әйнек тәрізді тәтті иіспен дірілдеп кетті

Фризиялық өзінің Ізгі хабарын айқайлады

Ақын ақыры оның аузына тығылды

Мен шекарадан келдім

Ұйқыда құсқан сәбидей әтештер шақыратын жер

Біркелкі емес бейтаныс адамдар аралас орман арқылы жүреді

Онда жабайы билерді үйренесің

Ал ескі ұят үшін кек алу үшін жылайды

Сұр ел.

Ал ашу-ызаның көп бөлігі орындалады

«Біз ұятпен өмір сүреміз»

Әр түнгі намаз үйде осылай аяқталатын

Тек кітаптардың еш жерінде жоқ нәрсе ғана шындық болды

«Жаңа шетте өседі»

Сондықтан пайғамбарлар біздің құлағымызға ақырын сөйледі

«Бір күні біз империяның жүрегіне айналамыз».

Бәрі жазылған

Менің жұлдызды жүзімде

Тірі, Тірі

Сіз мені тірі қалдыра алмайсыз

Біз қирандыларда ойнадық

Олар өткен соғыстан бері жақсы жағдайда тұрды

Арасында жаңалары SIEG жазуымен гүлдеді

Кейбіреулері миналарды басып қалды

Оны безендіріп, кейін спорттан босатады

Дегенмен, бұл негізінен жақсы уақыт болды

Тележүргізуші

Бұзылған ананың екінші хирургиялық беті:

Ол оған күлді, бірақ оны көтере алмады

Бұл менің әкем

Парыз бен ізгіліктің үлгісі

Менің жастық шағым туралы бір сөз емес, көп нәрсе

Бәрі жазылған

Менің жұлдызды жүзімде

Тірі, Тірі

Сіз мені тірі қалдыра алмайсыз

Мен мұғалімдерді тыңдамадым

Олар портфельдерді өз табытындай сүйретеді

Әр институттан қуылдым, жаман айдадым

Бренд тыныштықты бұзушы

Адамдардың еңкейгенін көргенде ішім ауырып, жүрегім ауырады

Мен жиырма жасымда үлкен банкті тондым

Олжасы бар үш кепіл:

Өзін Құтқарушы деп ойлаған семіз фриз

Үнемі жалақысынан артық құмар ойнайтын жас келіншек

Екі шынымен жақсы адам

Дәл енді мағынасын көрмеген ақын сияқты

Ол қуанды, өйткені ақыры оған бірдеңе болды

Бәрі жазылған

Менің жұлдызды жүзімде

Тірі, Тірі

Сіз мені тірі қалдыра алмайсыз

Мен орманда тұрамын

Кепілге алынғандармен және ондаған полициямен

Олар маған жүгіріп келді, біз еркін дем аламыз

Біз егістіктерден өнім аламыз

Ақша біздің ағаш тығылған жерімізде қозғалмай жатыр

Шоттары күзгі жапырақтардай қурап, кір сияқты жасыл-қоңыр түсті

Мен шекараға қайта барғым келеді

Жел мені еркелетіп, шын атымды білетін жерде

Мұнда Эйенсинн әлі күнге дейін Глюк және Фроллейн Фроллейн деп аталады

Онда жабайы билерді үйренесің

Ал фриз аузы тозғанша хабарлай алады

Ал ақын өзімен-өзі билейді

Бәрі жазылған

Менің жұлдызды жүзімде

Тірі, Тірі

Сіз мені тірі қалдыра алмайсыз

Сіз мені тірі қалдырмайсыз!

Мәтін: Кунзе — Музыка: Кунзе, Луериг

Хайнц Рудольф Кунце: вокал, гитара

Хайнер Луериг: гитара, соло

Питер Миклис: барабандар

Джозеф Каппл: Бас