Bestandsaufnahme - Heinz Rudolf Kunze

Es gab mal Zeiten, wo die Brueste unserer Maedchen

noch kein Geheimnis waren, kein Privatbesitz,

wir wussten alles voneinander, nicht wie heute,

wo man vereinzelt auf der Dauerdame schwitzt;

wenn wir uns jetzt mal treffen, spielen wir Verstecken.

Gefall’ne Wuerfel sind ein idealer Schutz.

Wir brauchen stundenlang verschwiegene Toiletten

zur Atemuebung und zum spiel mit etwas Schmutz.

Es spielen immer oefter Gruppen, die wir moegen,

in unsrer vollgefressnen, geisteskranken Stadt.

Doch wir verzichten auf den Anblick unserer Helden,

weil uns Enttaeuschung unverhofft verbittert hat:

sind sie denn wirklich schon so abgrundtief gesunken,

dass sie es noetig haben, hier zu konzertier’n?

Wir hoeren zimmerlaut die unschlagbaren Platten.

Wir trinken schweigsam unser zimmerlautes Bier.

Wir sind jetzt muendig und wir haben nichts zu sagen.

Wir waehlen selbstverstaendlich weiter SPD.

Wir haben keinen Grund, uns wirklich zu beklagen.

Der Sozialismus taete uns ein bisschen weh.

Wir kommen langsam ind das glatzenwunde Alter,

das zwecks Karriere ein Bekenntnis noetig macht.

Zehn halbe Bier, und unsere Fahne haengt im Winde,

noch zwei dazu und wir verpissen uns zur Nacht.

Wir haben alle einen angeschlag’nen Magen.

Wir leben alle auf Kredit und auf Rezept.

Wir schlucken Pillen und sind schmerzfrei, aber muede,

das Zeug wirkt gruendlich, und wir spueren das im Bett.

Es haenen kleine kalte Kloetze and den Schwaenzen,

einmal-pro-Nacht als Hausaufgabe auferlegt,

wir fuehren Stellungskrieg um Mitternacht am Schreibtisch,

bis die Herzdame ihre Haut zu Bette traegt.

Wir sehen Tote und wir stellen uns die Frage,

wieviel an Frist uns zum Gewinnen noch verbleibt.

Was kommt danach?

Wir konstruieren eine Antwort,

die uns das kalte Grausen in den Nacken treibt.

Allmaehlich finden wir, dass selbst Familienfeiern

gar nicht so schlimm sind, wie man frueher immer fand.

Uns kommen teilnahmsvolle Worte von den Lippen,

zu alten Damen sind wir regelrecht charmant.

Wer macht das Spiel?

Wir reizen hoch, wobei wir frieren.

Da sind schon wieder mal die Chancen schlecht gemischt.

Mit den Gedanken sind wir immer ganz woanders:

Ein Schloss im Schnee und alle Spuren gut verwischt.

Es ist ein Wahnsinn, sich so frueh schon zu erinnern,

wo wir doch wissen, dass es andren nicht so geht.

Und doch, wir lauschen auf das Ticken unsrer Herzen,

in denen DREIUNDZWANZIG vor dem Komma steht.

Mick Franke: Akustische Gitarre

HRK: Gesang, Klavier, Mundharmonika

Қыздарымыздың омырауы болған кездер болды

әлі құпия емес, жеке меншік емес,

біз бір-біріміз туралы бәрін білдік, бүгінгідей емес,

онда тұрақты ханым кейде терлейді;

Кездесіп қалсақ, жасырынбақ ойнаймыз.

Құлаған сүйектер тамаша қорғаныс болып табылады.

Бізге бірнеше сағат бойы құпия дәретханалар қажет

тыныс алу жаттығуларына және біраз кірмен ойнауға арналған.

Бізге ұнайтын топтар жиі ойнайды

біздің шамадан тыс тамақтанған, ессіз қалада.

Бірақ біз батырларымызды көруден бас тартамыз,

өйткені көңілсіздік бізді күтпеген жерден ашуландырды:

Олар шынымен сонша тереңге батып кетті ме?

Сізге мұнда концерт беру керек пе?

Біз керемет жазбаларды бөлменің дыбыс деңгейінде тыңдаймыз.

Сыраны үнсіз ішеміз.

Қазір кәмелеттік жасқа толдық, айтар сөзіміз жоқ.

Әрине, біз SPD-ге дауыс беруді жалғастырамыз.

Бізде шынымен шағымдануға негіз жоқ.

Социализм бізге аздап ауырады.

Біз ақырындап тақыр жасқа келе жатырмыз

бұл мансап үшін міндеттемені қажет етеді.

Он пинт сыра, біздің ту желге ілулі,

тағы екі, біз түнге кетеміз.

Барлығымыздың ішіміз ауырады.

Барлығымыз несие және рецепт бойынша өмір сүреміз.

Біз таблеткаларды жұтамыз, ауырмаймыз, бірақ шаршаймыз

заттар мұқият жұмыс істейді және біз оны төсекте сезінеміз.

Олардың құйрықтарында кішкентай суық блоктар болды,

үй тапсырмасы ретінде түнде бір рет беріледі,

Біз партада түн ортасында окоп соғысын жүргіземіз,

жүректердің патшайымы төсекке терісін кигенше.

Біз өлі адамдарды көріп, өзімізден сұраймыз

жеңуге қанша уақыт қалды.

Әрі қарай не болады?

Біз жауапты құрастырамыз

бұл біздің мойнымызға суық қорқынышты жібереді.

Бірте-бірте біз тіпті отбасылық мерекелерді байқаймыз

біз ойлағандай жаман емес.

Аузымыздан жанашырлық сөздер түседі,

Біз қарт ханымдармен сүйкімдіміз.

Ойынды кім жасайды?

Тоңған кезде біз қатты толқамыз.

Мүмкіндіктер тағы да қатты араласады.

Біздің ойымыз әрқашан басқа жерде:

Қардағы қамал және барлық іздер жақсы жойылған.

Ерте еске алудың өзі ақылсыздық

біз басқалардың бірдей сезінбейтінін білгенде.

Дегенмен, біз жүрегіміздің соғуын тыңдаймыз,

мұндағы ЖИЫРМА ҮШ үтірден бұрын келеді.

Мик Фрэнк: акустикалық гитара

HRK: вокал, фортепиано, гармоника