Der Schlaf der Vernunft - Heinz Rudolf Kunze

Ein Koenig unter Blinden

Sieht nichts was ihm gefaellt

Sein Auge sendet Feuer

In jeden Teil der Welt

Es kriechen sein Knechte

Geblendet durch den Staub

Ich weiss nicht wo ich hingehoer

Ich weiss nicht was ich glaub

Die Dummen und die Boesen

Im Paradies vereint

Man laesst uns nicht mal mehr das Recht auf unsern wahren Feind

Ein Koenig unter Blinden

Reitet uns voran

Der ganze Wahnsinn dieser Welt in diesem einem Mann

Egal wie weit ich fahre

Nirgends Unterkunft

Wie viele tausend Jahre

Dauert der Schlaf der Vernunft

Ein unsichtbares Fieber

Der Tod kommt mit dem Wind

Geliebte ich verschweig dir besser

Wo die Blumen sind

Der Koenig unter Blinden

Missbraucht sogar das Licht

Uns darf er nicht niemals finden

Nein uns bekommt er nicht

Man moechte wie ein kleines Kind DAS GILT NICHT schrein

Man moechte heute lieber nicht geboren sein

Egal wie weit ich fahre

Nirgends Unterkunft

Wie viele tausend Jahre

Dauert der Schlaf der Vernunft

Соқырлар арасындағы патша

Өзіне ұнайтын ештеңе көрмейді

Оның көзі от шығарады

Әлемнің кез келген бөлігінде

Оның қызметшілері жорғалайды

Шаңнан соқыр

Мен қайда жататынымды білмеймін

Мен неге сенетінімді білмеймін

Ақымақ пен жаман адамдар

Жұмақта біріккен

Бізге енді нағыз жауымызға да құқық берілмейді

Соқырлар арасындағы патша

Бізді алға апарыңыз

Бұл дүниедегі барлық ақылсыздықтар осы бір адамда

Мен қанша алыс жүрсем де

Еш жерде тұру жоқ

Қанша мың жыл

Ақылдың ұйқысын ұзартады

Көзге көрінбейтін қызба

Өлім желмен бірге келеді

Сүйіктім, саған айтпағаным жөн

гүлдер қайда

Соқырлар арасындағы патша

Тіпті жарықты теріс пайдаланады

Ол бізді ешқашан таппауы керек

Жоқ, ол бізді түсінбейді

Кішкентай баладай айқайлағың келеді, ҚОЛДАНБАДЫ

Адамның бүгін тумағаны жөн болар еді

Мен қанша алыс жүрсем де

Еш жерде тұру жоқ

Қанша мың жыл

Ақылдың ұйқысын ұзартады