Der Anruf - Heinz Rudolf Kunze

Wir hoeren dass es klingelt

Ganz hinten im Gehirn

Doch wir gehen nicht ran

Wir heben nicht ab

Wir runzeln nur die Stirn

Wir hoeren dass da jemand

Uns dringend sprechen will

Wir ahnen wer es ist

Wir loeschen das Licht

Und verhalten uns ganz still

Wir kennen seine Frage

Sie brennt von Pol zu Pol

Wir kennen auch die Antwort

Sie liegt uns auf der Zunge

Und fuehlt sich da ganz wohl

Wer immer da auch anruft

Er klingelt mit Geduld

Die Lippen werden bleich

Und machem rutscht heraus:

Vergib uns unsre Schuld

Wir frieren und der Angstschweiss

Laeuft ueber unsre Stirn

Wir haben jetzt kein Taschentuch

Wir horchten auf das Klingeln

Ganz hinten im Gehirn

Wir hoeren dass es klingelt

Ganz hinten im Gehirn

Doch wir gehen nicht ran

Wir heben nicht ab

Wir runzeln nur die Stirn

Text: Heinz Rudolf Kunze

Musik: Heinz Rudolf Kunze / Mick Franke

Оның шырылдағанын естиміз

Мидың артқы жағында

Бірақ біз жауап бермейміз

Біз көтермейміз

Біз жай ғана қабақ түйеміз

Біреу деп естиміз

бізбен шұғыл сөйлескісі келеді

Кім екенін болжаймыз

Біз жарықты өшіреміз

Және өте тыныш ұстаңыз

Біз оның сұрағын білеміз

Ол полюстен полюске дейін жанады

Жауабын да білеміз

Бұл тіліміздің ұшында

Және ол жерде өзін өте ыңғайлы сезінеді

Кім шақырса

Ол шыдамдылықпен қоңырау соғады

Еріндер бозарып кетеді

Ал кейбіреулері сырғып кетеді:

Күнәларымызды кешір

Тоңып, суық тер басамыз

Маңдайымыздан өтеді

Бізде қазір орамал жоқ

Қоңырауды тыңдадық

Мидың артқы жағында

Оның шырылдағанын естиміз

Мидың артқы жағында

Бірақ біз жауап бермейміз

Біз көтермейміз

Біз жай ғана қабақ түйеміз

Мәтін: Хайнц Рудольф Кунце

Музыка: Хайнц Рудольф Кунце / Мик Франк