Баллада о принце Длиннохвосте - Фёдор Чистяков

Жил славный рыцарь Длиннохвост, мышиным принцем был он.

По городам, то здесь, то там, во тьме бродить любил он.

Он грыз сараи и дома, и не было подвала

Ни одного по всей стране, где не дал бы он бала.

Он был красавец хоть куда, глаза его сверкали.

А зубы были так остры, что брёвна протыкали.

Он сто возлюбленных имел, и жёсткие усищи.

И в схватке с множеством врагов один он стоил тыщи.

Под тихий шепот ярких звёзд он танцевал на крыше.

Как ты прекрасен, Длиннохвост, кругом пищали мыши.

По фортепиано он скакал, на нём играя ловко.

Бочонки с брагой прогрызал и затоплял кладовки.

Когда же в полночь он за стол садился для порядка,

Двенадцать мышь-девиц для принца пели сладко.

Его прислужников отряд всегда ходил в азарте,

Все кладовые знали их, от Пиплса до Крамарти.

Была весёлой жизнь его, да вот недолго жил он.

Он повстречал онажды крыс, и с ними в бой вступил он.

Он смело бил и рвал врагов в пять раз его крупнее,

Но всё ж ему в конце концов переломили шею.

В меха закутали его, зажгли над телом свечи,

И старый дядюшка сказал над ним такие речи:

Рыдай, мышиный наш народ, о Длиннохвосте смелом,

Он пал в борьбе, трубить трубе над сим геройским телом.

Умел он жизнью дорожить, и был всегда мужчиной,

Погиб герой, но будет жить он в памяти мышиной.

Онда даңқты Ұзын құйрықты рыцарь өмір сүрді, ол тышқан ханзадасы болды.

Ол қалаларды, мұнда, мұнда, қараңғыда кезгенді ұнататын.

Ол сарайлар мен үйлерді кемірді, жертөле жоқ

Бүкіл елде доп бермейтін бірде-бір адам жоқ.

Ол қай жағынан да сымбатты, көздері ұшқындап тұратын.

Ал тістердің өткір болғаны сонша, олар бөренелерді тесіп өтті.

Жүз ғашық, мұрты қатты.

Ал көп жаумен айқаста жалғыз өзі мыңға тең болды.

Жарқыраған жұлдыздардың тыныш сыбырына ол төбеде биледі.

Қандай сұлусың, Ұзын құйрық, тышқандар сықырлап.

Ол пианинода ептілікпен ойнап, секіріп кетті.

Ол пюре бөшкелерін кеміріп, қоймаларды су басқан.

Түн ортасында ол тапсырыс беру үшін үстелге отырды,

Он екі тышқан қыз ханзадаға арнап тәтті ән айтты.

Оның көмекшілері әрқашан толқуда жүрді,

Халықтардан бастап Крамартиге дейін оларды барлық қоймалар білетін.

Оның өмірі көңілді болды, бірақ ол ұзақ өмір сүрмеді.

Бірде ол егеуқұйрықтарды кездестіріп, олармен шайқасқа шықты.

Ол өзінен бес есе үлкен дұшпандарды батыл ұрып-соқты,

Бірақ ақыры оның мойны сынып қалды.

Олар оны жүнге орап, денесіне шам жағып,

Қарт аға оған мына сөздерді айтты:

Жыла, біздің тышқандар, батыл ұзын құйрық үшін,

Ол осы батыр денеге керней тарту үшін күресте опат болды.

Ол өмірді бағалай білген және әрқашан адам болған,

Батыр өлді, бірақ ол тышқанның есінде қалады.