Io nun piango - Franco Califano

Io nun piango pe' quarcuno che more,

non l’ho fatto manco pe 'n genitore

che morenno m’ha 'nsegnato a pensare,

non lo faccio per un altro che more.

Io nun piango quanno scoppia 'na guera,

er coraggio de' l’eroi stesi in tera,

io lo premio co' du' fiori de serra,

ma nun piango quanno scoppia 'na guera.

lo piango, quanno casco nello sguardo

de' 'n cane vagabondo perch?,

ce somijamo in modo assurdo,

semo due soli al monno.

Me perdo, in quell’occhi senza nome

che cercano padrone,

in quella faccia de malinconia,

che chiede compagnia.

Io nun piango quanno 'n omo s’ammazza,

il suo sangue nun me fa tenerezza,

manco se allagasse tutta 'na piazza,

io non piango quanno 'n omo s’ammazza.

Ma piango, io piango sulle nostre vite,

due vite violentate.

A noi, risposte mai ne abbiamo date,

ecco perch?

la sete…

lo piango, so tutto er tempo che ce resta

e me ce sento male.

Domani, se non sbajo?

la tua festa

Мен өлген адам үшін жыламаймын,

Мен мұны ата-ана үшін де жасамадым

Бұл Моренно мені ойлауға үйретті,

Мен мұны басқа өлген адам үшін жасамаймын.

На гуера жарылғанда мен жыламаймын,

және жер бетінде жатқан батырлардың ерлігі,

Мен оны жылыжай гүлдерімен марапаттаймын,

бірақ мен на гуера жарылғанда жыламаймын.

Көзге түскенде жылаймын

де '' n қаңғыбас ит неге?

біз абсурдтық жолмен сомиджамо жасаймыз,

әлемде жалғыз семо екі.

Мен өзімді сол атаусыз көздерден жоғалтып аламын

шебер іздейді,

сол мұңды жүзде,

компания сұрайды.

Адам өзін өлтіргенде мен жыламаймын

оның қаны мені нәзік етпейді,

бүкіл алаңды су басқан болса да,

Ер адам өзін өлтіргенде мен жыламаймын.

Бірақ мен жылаймын, өмірімізге жылаймын,

зорланған екі өмір.

Біз ешқашан жауап бермедік,

сондықтан?

шөлдеу…

Мен жылап отырмын, мен бәрін білемін, бізде қалған уақыт

және мен өзімді нашар сезінемін.

Ертең, мен sbajo жоқ болса?

сіздің кешіңіз