Ecce Homo - Finsterforst

Was zählt der Mensch noch in einer Welt?

Welche ihm vorgaukelt der Mittelpunkt dieser zu sein?

In der ihn gerade sein vermeintlicher Individualismus

Austauschbarre als je zuvor macht?

Wie soll er etwas finden

Wenn alle Bemühungen dazu dienen

Vor ihm zu verbergen

Wonach er eigentlich auf der Suche ist?

Und wie kann er eine Leere füllen

Die er selbst gar nicht als solche erkennt?

Lautlos kriecht

Eine dunkle Macht

Durch die Straßen

Von Haus zu Haus

Vergiftet jedes Herz

Infiziert den Geist

Entzweit selbst Brüder

Verlangt nach Krieg

Im Kampf allein liegt wahres Glück

Gebt euch hin und blickt niemals zurück

Zögernd noch

Doch erwartungsvoll

Geben sie sich

Verheißungen hin

Für jede Frage steht

Die Antwort bereit

Die Propaganda

Dringt bis ins Herz

Im Kampf allein liegt wahres Glück

Steht vereint, die Welt, sie ist verrückt

Und so ziehen sie nun aus

In ihren gerechten Kampf

Für ihre Brüder und Schwestern

Für die Wahrheit

Für eine Wahrheit, scheinbar ewig, rein

Und sie ziehen, voller Zorn, voller Hass, in den Krieg

Niemand, hält sie noch, jetzt wo sie, losgelassen

Stoppt sie doch endlich

Die Dämme brechen

Niemand hält es auf

Sie töten den Morgen

Endlich brechen sie ihr Schweigen, die stille Masse bebt

Ihre Urinstinkte brodeln, erhebt sie sich zum Mob

Nun fehlt nur noch ein Funke, sie wird zum Pulverfass

Geifernd zieht sie durch die Straßen, getrieben nur von Hass

Und so treffen sie in den Straßen aufeinander

Brüder erschlagen ihre eigenen Brüder

Knochen splittern, Schädel zerbersten

Erbittert tobt der Kampf

Entfesselt ist der Sturm

Ein Ozean des Bluts

Ein wahrer Weltenbrand

Verbrennt auf seinem Weg

Die Menschlichkeit

Die Liebe

Selbst Hass

Noch wilder wütet er

Ein Krieg unter Brüdern, die unversöhnt

Vernichtet alles, was uns je verband

Ins pure Chaos stüzen sie bald die ganze Welt

In den Straßen ein heilloses Durcheinander

Truppen unter einer Flagge

Ineinander verbissen

Wie tollwütige Hunde

An euren Händen klebt ganzer Generationen sinnlos vergossenes, so kostbares Blut

Zurück bleibt nur Leid und Tod

Ein Schlachtfeld, getränkt mit unserem Blut

Ihr habt sie vernichtet

Die Zukunft von Generationen

Rücksichtslos, getrieben von eurer Gier

Ihr habt sie geopfert

Die Zukunft eurer eigenen Kinder

Für die Macht in einer sterbenden Welt

Und niemals können sie euch vergeben

Dass ihr sie geopfert

Der Idee einer längst vergangenen Zeit

Als sich der Nebel der Schlacht verzieht

Die neue Welt ihre Fratze zeigt

Die Realität den Schleier von den falschen Götzen reißt

Und in den Augen der Schein versiegt

Die letzte Hoffnung in ihnen stirbt

Und es lacht der Feind im Spiegel, niemand hat ihn je erkannt

Unser Blut fließt immer noch

Und es liegt

Eure Flagge, gezeichnet vom Krieg

Asche und Staub

Sind die Zeugen des Untergangs

Das Bild im Spiegel verhöhnt sie nun

Die Wahrheit lag vor euer lange schon

Ignoranz hieß eurer Stolz

Das Recht des Starken als Utopie

Doch wirklich stark, nein, das wart ihr nie

Ihr wart nur von Furcht getrieben

Habt euch selber ausgelöscht

Es bleibt von euch nichts mehr

Eure Welt ein Aschenmeer

Ihr habt die Hand weggeschlagen

Die zum Frieden euch gereicht

Dieses Blutbad ist euer Erbe

Was habt ihr der Welt gegeben

Folget nur dem blinden Hass

Stürzet die Welt in den Untergang

Im Kampf, so rein, erschuft ihr das Unglück

Nichts von all dem bleibt, nur die Ruinen eures Reichs

Und so holt sich die Natur alles zurück

Die Erde bebt, befreit vom Virus Mensch

Fluten spülen alles hinfort was noch vom Menschen bleibt

Ein neuer Tag bricht an

Und es dringt durch die Erde

Neues Leben, neue Hoffnung

Ein Triumph der Natur

Aus Zerfall geht es hervor

Alles gelöscht, was noch erinnert an unsere Taten

Дүниеде адам әлі де нені санайды?

Қайсысы осының орталығы болып көрінеді?

Оның болжамды индивидуализмінде

бұрынғыдан да ауыстырылатын жолақтар?

Ол қалайша бірдеңе табады

Барлық күш осы мақсатқа қызмет етсе

Одан жасыру үшін

Ол шынымен не іздейді?

Ал ол бос орынды қалай толтырады

Қайсысын өзі де мойындамайды?

Үнсіз жорғалайды

Қараңғы күш

Көшелер арқылы

Үйден үйге

Әр жүректі улайды

Рухты жұқтырады

Тіпті ағайындарды да бөліңдер

Соғысқа деген ұмтылыс

Нағыз бақыт тек шайқаста жатыр

Беріліңіз және ешқашан артқа қарамаңыз

Әлі де екіталай

Бірақ күту

өзіңе бер

уәде береді

Әрбір сұрақ үшін

Жауап дайын

Насихат

Жүрекке енеді

Нағыз бақыт тек шайқаста жатыр

Бірлік бол, әлем, бұл жынды

Сондықтан олар қазір көшіп жатыр

Олардың әділ күресінде

Бауырлары мен әпкелері үшін

Шындық үшін

Мәңгілік, таза болып көрінетін шындық үшін

Және ашуға толы, жек көрушілікке толы олар соғысқа барады

Енді оны жібергеннен кейін оны ешкім ұстамайды

Ақыры оны тоқтат

Бөгеттер бұзылады

Оны ешкім тоқтатпайды

Олар таңертең өлтіреді

Ақыры олар үнсіздіктерін бұзады, үнсіз топ дірілдейді

Оның бастапқы бейнеқосылғылары қайнап, тобырға көтеріледі

Енді бір ұшқын ғана жетіспейді, ұнтақ бөшкеге айналады

Ол тек өшпенділікпен көшелерді аралап жүр

Осылайша олар көшеде кездеседі

Ағайындылар өз бауырларын өлтіреді

Сүйектері жарылып, бас сүйектері сынған

Ұрыс қатты қызады

Дауыл басылады

Қан мұхиты

Нағыз әлем оты

Жолда күйеді

Адамгершілік

Махаббат

өзін жек көру

Ол одан бетер ашуланады

Татуласпайтын ағайындардың соғысы

Бізді байланыстырғанның бәрін жойыңыз

Олар жақында бүкіл әлемді таза хаосқа батырады

Көшедегі дүмпу

Ту астындағы әскерлер

бір-біріне тістеп алды

Ақылсыз иттер сияқты

Бүкіл ұрпақ мағынасыз төгілді, қолдарыңызда асыл қан

Тек азап пен өлім ғана қалады

Қанымызға сіңген майдан даласы

сен оларды құрттың

Ұрпақ болашағы

Ашкөздігіңнің жетегінде кеткен аяусыз

сен оны құрбандыққа шалдың

Өз балаларыңыздың болашағы

Өліп бара жатқан әлемдегі билік үшін

Және олар сені ешқашан кешіре алмайды

Сіз оларды құрбан еттіңіз

Өткен дәуір идеясы

Ұрыс тұманы көтерілгенде

Жаңа дүние өзінің бет-бейнесін көрсетеді

Шындық жалған пұттардың пердесін жыртады

Ал көзде жылтыры кеуіп кетеді

Олардағы соңғы үміт сөнеді

Ал жау айнаға күледі, оны ешкім таныған жоқ

Қанымыз әлі ағып жатыр

Және ол өтірік

Сіздің туыңыз соғыспен белгіленген

күл мен шаң

Құлаудың куәгерлері

Айнадағы бейне енді оны мазақ етеді

Шындық бұрыннан сіздің алдыңызда болған

Сіздің мақтанышыңыз надандық деп аталды

Күштілердің құқығы утопия ретінде

Бірақ шынымен күшті, жоқ, сен ешқашан болған емессің

Сізді тек қорқыныш биледі

Өзіңді сөндірдің

Сенен ештеңе қалмады

Сіздің әлеміңіз күл теңізі

Сен қолыңды ұрдың

Бұл сізге тыныштық әкеледі

Бұл қырғын сенің мұраң

әлемге не бердіңіз

Тек соқыр жек көрушілікке еріңіз

Дүниені ойранға түсіреді

Шайқаста, соншалықты таза, сіз бақытсыздықты жасайсыз

Бұлардың ешқайсысы қалмады, тек сіздің империяңыздың қирандылары ғана

Сөйтіп табиғат бәрін қайтарып алады

Жер дірілдейді, адам вирусынан құтылды

Су тасқыны адамнан қалғанның бәрін шайып кетеді

Жаңа күн атады

Және ол жер бетіне енеді

Жаңа өмір, жаңа үміт

Табиғаттың жеңісі

Ол ыдыраудан пайда болады

Біздің істерімізді еске түсіретін барлық нәрселер жойылды