SAINTE ANNE - Fauve

Je sais même pas par où commencer en fait.

En même temps c’est la première fois

que je fais ça, donc vous m’excuserez si ça part un peu dans tous les sens ou

si je suis un peu trop confus.

Faut dire qu’en ce moment j’ai bien du mal à mettre mes idées au clair quand

même.

j’ai bien du mal à trouver mes mots.

Enfin voilà, j’vous dresse le tableau vite fait:

Je suis né dans une famille plutôt aisée, j’ai toujours été privilégié.

J’ai jamais manqué d’amour, ni de rien d’autre d’ailleurs, et même si ma mère,

qui vient quand même d’un milieu assez populaire,

était parfois un peu sévère avec mes frères et moi.

A l'école j'étais bon élève, à la maison j'étais poli.

J’me souviens pas avoir fait trop de conneries étant p’tit.

Par contre, j’ai fait des études correctes, et aujourd’hui je sais que mon

parcourt est plus ou moins tracé.

Disons que je sais où j’arriverais si je continue sur ma lancé.

j’aurais probablement une femme et de beaux enfants, un crédit à payer,

un épagneul anglais et un coupé-cabriolet.

Et pourtant vous voyez, ça fait maintenant presque 6 mois que je dors à peine,

que j’peux n’rien bouffer pendant deux jours sans même m’en apercevoir.

Et quand j’me regarde dans le miroir j’y vois un mec bizarre,

pâle, translucide, tellement livide,

à faire sourire un génocide.

Docteur j’rigole pas, faut que vous fassiez quelque chose pour moi,

n’importe quoi, prenez un marteau et pétez-moi les doigts,

je sais pas, parce que là je peux vraiment plus.

J’peux plus sortir dans la rue, j’peux plus mettre les pieds dans des bureaux.

De toute façon je suis devenu incapable de prendre le métro.

Ça pue la mort, ça pue la pisse, ça me rend claustro et agressif.

Et puis j’ai vraiment l’air d’un gland dans mon costard trop grand et mal

taillé,

que même si je voulais faire semblant y’aurait toujours marqué en gros troufion

sur mon front.

Et puis tous ces gens qui cherchent absolument à s’entasser, qui poussent,

qui suent, qui sifflent entre leurs dents comme des serpents.

vas-y du con, monte, monte, t’as raison.

De toute façon t’auras beau être le premier arrivé, à la clef on va tous se

taper la même journée scabreuse.

Les yeux collés à l'écran de l’ordinateur, tu te détruis les pupilles à lire en

diagonal des choses auxquelles t’entraves que dalle.

nan mais tu comprends, il est hyper important ce dossier, le client il raque

300 de l’heure, alors tu te débrouilles,

tu vas chercher sur google si il faut mais tu me finis ça pronto.

ah oui, vous avez parfaitement raison, oui.

c’est de ma faute, oui.

je suis pas assez réactif.

han c’est drôle, oui, collez-moi des gifles.

connard.

et si t’allais plutôt te

carrer des poignées de porte dans le cul pour voir?

J’en ai assez d’me taper à déjeuner des salades composées à 12, ou de la

barbaque en carton mouillé.

De manger sur un coin de table, puis de passer des après-midis minables à

enculer les mouches, et finir par embrayer sur des after-works entre collègues.

Mais quel cafard.

a croire qu’on aime tellement s’faire enfler la journée qu’on

en redemande le soir.

Mais bon, faut dire aussi qu’on y rencontre des meufs,

ou plutôt des célibattantes,

c’est-à-dire des nanas qui comme nous ont des problèmes affectifs.

On se présente, on leur raconte des cracks, on leur dit qu’on est collab' alors

qu’on est à la fac

et qu’en vrai on passe notre temps à user nos culs sur des bancs trop étroits,

à écouter des types chauves déblatérer, déblatérer, déblatérer toute la journée,

déblatérer sur tout, et surtout sur n’importe quoi.

Et heureusement, les journées se finissent toujours de la même façon:

on rentre et on se fait beau pour la soirée,

on met nos polos cols relevés, puis on se retrouve au q.g.

pour picoler des

demis à 5.

D’ailleurs, quand on a un peu de plomb dans l’aile, on a souvent envie de jouer

aux rebelles et crier au tôlier:

— dit-donc tu t’prends pour qui enfoiré, tu trouves pas que ta bière elle est

un peu chère?.

On le ferait si on avait un peu de cran dans nos artères, mais on préfère se

taire et continuer à gaspiller notre tune,

à user notre salive pour pas grand chose, et à fumer comme des sapeurs,

histoire de s’amocher à fond avant d'être vieux,

d’agrandir les valoches qu’on a déjà sous les yeux.

A part ça on parle surtout des filles qu’on a vu sur le net, et puis d’celles

qu’on aimerait attraper en soirée,

car ce soir, comme tous les soirs, on va essayer de niquer.

Mais surtout pas de faire l’amour, parce que l’amour, c’est pour les pédés.

Rien de bien choquant finalement.

Des gars parlent des filles qui baisent, des filles qui baisent pour dire

qu’elles baisent.

La baise, on en garde toujours des regrets, parfois des maladies.

Au fond on fait ça sans plaisir, sans réelle envie.

C’est surtout pour ne plus penser.

Ca cache des plaies à vif, mais ça c’est un

secret.

En vérité on est perdus, désuvrés, désabusés, seuls comme des animaux blessés.

On est tristes et nos curs saignent, mais on se cache derrière nos grandes

gueules et nos mots durs.

Entre nous on s’appelle mec, meuf, bâtard, baltringue, bitch, gouinnasse,

connard, parce que sans le vouloir, les autres sont un combat permanent.

Décidément docteur, on vit une chouette époque, et dans une chouette ville

aussi.

Paris, Paris la nécropole, Paris qui sent la carne, Paris qui petit à petit

entraîne dans sa chute des fragments de nos vies.

Paris c’est tellement sain, et nous sommes des gens biens, tellement biens

qu’on est trop bien pour nos voisins,

auxquels on prête pas plus d’attention qu'à la pisse derrière la cuvette des

chiottes.

Parfois j’ai juste envie de hurler t’approche pas de moi, t’approche pas de moi,

me touche pas, me touche pas, t’approche pas de moi!

Docteur, il me faut un truc, n’importe quoi, sinon je vais craquer,

je risque de cogner une vieille, un passant, un mioche.

Et ce sera moche,

ce sera vraiment moche.

Мен тіпті неден бастарымды білмеймін.

Сонымен бірге бұл бірінші рет

Мен мұны істеп жатырмын, сондықтан ол барлық жерде аздап кетсе, кешіресіз немесе

егер мен аздап шатасып кетсем.

Айта кету керек, дәл қазір мен өз идеяларымды дұрыс қабылдау қиынға соғады

бірдей.

Сөзімді таба алмай қиналып жүрмін.

Қалай болғанда да, мен сізге қысқаша суретті беремін:

Мен өте ауқатты отбасында дүниеге келдім, мен әрқашан артықшылыққа ие болдым.

Мен ешқашан сүйіспеншілікке немесе басқа нәрсеге мұқтаж емеспін, тіпті анам болса да,

соған қарамастан өте танымал ортадан шыққан,

кейде ағаларыма және маған тым қатал болды.

Мектепте жақсы оқушы едім, үйде әдепті болдым.

Кішкентай кезімде тым көп боқтық жасағаным есімде жоқ.

Екінші жағынан, мен лайықты білім алдым, және бүгін мен білемін

саяхаттары азды-көпті бақыланады.

Мен жүре берсем, қайда болатынымды білемін делік.

Менің әйелім, әдемі балаларым, төлейтін несием болатын шығар,

ағылшын спаниелі мен купе-кабриолет.

Көрдіңіз бе, мен 6 айға жуық ұйықтадым,

Мен екі күн бойы ешнәрсе жей алмаймын.

Ал мен айнаға қарасам біртүрлі жігітті көремін

бозғылт, мөлдір, соншалықты ашық,

геноцид күлкісін жасау.

Дәрігер, мен қалжыңдап тұрғаным жоқ, сіз мен үшін бірдеңе істеуіңіз керек.

Қалай болғанда да, балға алып, саусақтарымды кесіңіз,

Мен білмеймін, өйткені ол жерде мен шынымен де көп нәрсені істей аламын.

Мен енді көшеге шыға алмаймын, кеңселерге аяқ баса алмаймын.

Әйтеуір метроға бара алмай қалдым.

Өлімнің иісі, иістің иісі, мені жауыз және агрессивті етеді.

Содан кейін мен тым үлкен және нашар костюмімдегі қылшыққа ұқсаймын

бел,

Мен өзімді елестеткім келсе де, ол жерде әрқашан үлкен ессіз деп белгіленген болатын

маңдайымда.

Содан кейін бұл адамдардың бәрі ішке кіруге тырысып, итеріп,

терлегендер, жыландай тістерінің арасында ысқырғандар.

алға, көтеріл, жоғары көтеріл, дұрыс айтасың.

Қалай болғанда да, сіз бірінші болып келуіңіз мүмкін, күннің соңында бәріміз жетеміз

сол қотыр күнді теру.

Көздер компьютер экранына жабысып, сіз оқу үшін оқушыларыңызды бұзасыз

сізге кедергі келтірмейтін нәрселердің диагоналы.

жоқ, бірақ сіз түсінесіз, бұл файл өте маңызды, клиент ашулы

Сағатына 300, сондықтан сіз өте аласыз,

қажет болса google-ден іздейсің, бірақ мені бірден аяқтайсың.

иә, сіз мүлдем дұрыссыз, иә.

бұл менің кінәм, иә.

Мен жеткілікті түрде жауап бере алмаймын.

қызық екен, иә, маған таяқ тастаңыз.

Нақұрыс.

оның орнына сен болсаң ше

көру үшін есегіңізге есік тұтқаларын итеріңіз бе?

Мен түскі асқа 12-де салат жеуден шаршадым, немесе

дымқыл картон барбекюі.

Дастарханның бір бұрышында тамақтанудан, содан кейін қытырлақ түстен кейін өткізуден

шыбындарды блять, және соңында әріптестермен жұмыстан кейінгі айналысу.

Бірақ қандай тарақан.

біз күні соншалықты ісінгенді ұнататынымызға сену

кешке көбірек сұрайды.

Бірақ эй, біз де сол жерде қыздарды кездестіретінімізді айтуымыз керек,

дәлірек айтқанда жалғызбасты әйелдер

яғни бізді ұнататын қыздардың эмоционалды проблемалары бар.

Біз өзімізді таныстырамыз, оларға жарықтар айтамыз, біз оларға ынтымақтастықта екенімізді айтамыз'

біз колледжде оқимыз

және нақты өмірде біз уақытымызды тым тар орындықтарда есектерімізді тоздырамыз,

күні бойы таз жігіттердің айқайын, дір-дірін тыңдау,

барлық нәрсе туралы, әсіресе кез келген нәрсе туралы.

Бақытымызға орай, күндер әрқашан бірдей аяқталады:

Біз үйге барып, кешке киінеміз,

біз жағалы поло жейделерімізді киеміз, содан кейін біз штаб-пәтерде кездесеміз.

ішу

жартысы 5.

Оның үстіне, қанатыңызда аздап басым болса, жиі ойнағыңыз келеді

көтерілісшілерге және қаңылтыр жұмысшысына айқайлаңыз:

- Ендеше айтшы, сен өзіңді кіммін деп ойлайсың, сыра деп ойламайсың ба

сәл қымбат?.

Біздің тамырымызда аздап ішек болса, болар едік, бірақ біз жақсы көреміз

үндемеңіз және біздің әуенімізді ысырап ете беріңіз,

сілекейімізді көп пайдаланбай, саперлар сияқты темекі шегу,

қартаймай тұрып әбден шатасудың тарихы,

алдымызда тұрған чемодандарды үлкейту үшін.

Одан бөлек, көбіне желіде көрген қыздарды, сосын сол қыздарды айтамыз

біз кешке ұстағымыз келеді,

өйткені бүгін түнде, әр түндегідей, біз сиқыруға тырысамыз.

Бірақ әсіресе сүйіспеншілікке жол бермеу керек, өйткені сүйіспеншілік пенделерге арналған.

Ақыр соңында, таң қалдыратын ештеңе жоқ.

Жігіттер қыздарды блять деп айтады, қыздарды айтады

олар бұзады.

Бля, бізде әрқашан өкініш, кейде ауру болады.

Негізінде біз мұны рахатсыз, шынайы тілексіз жасаймыз.

Бұл негізінен ойлауды тоқтату.

Ол шикі жараларды жасырады, бірақ бұл а

құпия.

Шындығында біз адасып, дәрменсіз, үмітсіз, жаралы жануарлар сияқты жалғызбыз.

Біз мұңайып, жүрегіміз қан жылайды, бірақ біз үлкеніміздің артына тығыламыз

аузымыз бен ауыр сөздеріміз.

Арамызда біз бір-бірімізді жігіт, қыз, бейбақ, бальтринг, қаншық, гуиннасс деп атаймыз,

ақымақ, өйткені басқалары мағынасыз төбелес.

Шынымен дәрігер, біз тамаша уақытта және керемет қалада өмір сүріп жатырмыз

да.

Париж, қорым Париж, ет иісі аңқыған Париж, бірте-бірте Париж

өміріміздің үзінділерін өзімен бірге алып келеді.

Париждің дені сау, ал біз жақсы адамдармыз, сондай жақсы

көршілеріміз үшін тым жақсы екенімізді,

тостағанның артындағы шұңқырдан артық көңіл бөлінбейді

крепер.

Кейде мен айқайлағым келеді, менен аулақ жүр, менен аулақ бол,

Маған тиіспе, маған тиіспе, маған жақындама!

Дәрігер, маған бірдеңе керек, әйтпесе мен жарылып кетемін,

Кемпірді, өтіп бара жатқан адамды, жезөкшеге соғу қаупі бар.

Және бұл шіркін болады,

бұл шынымен ұсқынсыз болады.