Solitude - Drudkh

Думи мої, думи мої,

Лихо мені з вами!

Нащо стали на папері

Сумними рядами?..

чом вас вітер не розвіяв

В степу, як пилину?

Чом вас лихо не приспало,

Як свою дитину?..

Бо вас лихо на світ на сміх породило,

Поливали сльози… чом не затопили,

Не винесли в море, не розмили в полі?..

Не питали б люди — що в мене болить?

Не питали б, за що проклинаю долю,

Чого нуджу світом?

«Нічого робить»…

Журбою

Не накличу собі долі,

Коли так не маю.

Нехай злидні живуть три дні -

Я їх заховаю,

Заховаю змію люту

Коло свого серця,

Щоб вороги не бачили,

Як лихо сміється…

Нехай думка, як той ворон,

Літає та кряче,

А серденько соловейком

Щебече та плаче

Нишком — люди не побачать,

То й не засміються…

Не втирайте ж мої сльози,

Нехай собі ллються,

Чуже поле поливають

Щодня і щоночі,

Поки попи не засиплють

Чужим піском очі…

Менің ойым, менің ойым,

Қасіреттім сенімен бірге!

Неліктен олар қағаз жүзінде қалды

Қайғылы қатарлар? ..

Неліктен жел сені алып кетпеді

Далада, үгінді сияқты?

Неліктен сен ұйықтамадың,

Балаңыз қалай?..

Дүниенің пәле-жала күлдіргені үшін,

Көз жасы суды... неге суға кетпейді,

Теңізге шықпадың ба, далада шайып кетпедің бе?..

Адамдар сұрамайды ма, маған не болды?

Тағдырды неге қарғаймын деп сұрамаймын,

Неге мен дүниені сағындым?

«Ештеңе етпейді»

Қайғы

Мен тағдырымды алмаймын,

Егер болмаса.

Кедейлер үш күн өмір сүрсін -

Мен оларды жасырамын,

Мен қаһарлы жыланды жасырамын

Жүрегіңнің айналасында,

Жаулар көрмегенін,

Жаман күледі...

Сол қарға сияқты ой болсын,

Шыбындап жылайды,

Және шын жүректен бұлбұл

Ол шырылдап жылайды

Нишком - адамдар көрмейді

Олар тіпті күлмейді...

Көз жасымды сүртпе,

Өздері төгілсін,

Біреудің егістігі суарылады

Күнде, түнде,

Діни қызметкерлер ұйықтап кеткенше

Бөтен құм көздері...