When the Flame Turns to Ashes (Коли пломінь перетворюється на попіл) - Drudkh

Колись здавався ти мені орлом підтятим

І в полі кинутим в агонії сконать…

Очима стежишь ти за ворогом проклятим

Що хтів тебе ногою розтоптать

Ти гнівом дишеш і гориш, а не конаєш…

Щоб впитись, шарпаєш кігтями по землі

Одним крилом граків ти відбиваєш

І сам лежиш на зламанім крилі…

Колись здававсь мені ти лицарем прекрасним

Що ліг в степу на камені спочить…

Ти важко спиш і мариш боєм щасним,

А ворог твій змією вже сичить…

Народе мій!

І ти — орел, вночі підтятий

І чом не лицар ти, захоплений в полон?!

О орле мій, мій велетню крилатий

О лицар мій, покараний за сон!..

Чому ж ти, орле мій, з орлами не літаєш,

А крила веслами волочиш по землі?!

Чому ж ти, лицар мій, на герць не виступаєш,

А вітром жалібно голосиш на ріллі?!

І що орел, коли його орлина зграя

Не рве з землі в блакить ясного дня

І що за лицар ти з усмішкою льокая

Без гордих дум, без честі і ім'я?!

Бұрын сен маған қырандай көрінетінсің

Ал қиналған далада өледі...

Қарғыс атқан жауды көзіңмен ілесесің

Сені аяғымен таптағысы келгені

Ашумен дем алып, күйесің, бірақ өлмейсің...

Мас болу үшін қолыңды жерге тырнап қоясың

Бір қанатпен төбелерді тойтарасыз

Ал сен сынған қанаттың үстінде жатырсың...

Бір кездері сен маған әдемі рыцарь болып көріндің

Тас үстінде далада не жатыр...

Сіз қатты ұйықтап, бақытты жекпе-жекті армандайсыз,

Ал сенің жауың қазірдің өзінде жыланмен ысқырып жатыр...

Халқым!

Ал сен түнде тартылған қырансың

Ал сен неге рыцарь емессің?

О, қыраным, қанатты алыбым

Уа, менің рыцарь, ұйқы үшін жазаланды! ..

Неге менің қырандарыммен бірге ұшпайсың,

Қанаттарыңды жерге ескекпен сүйрейсің бе?!

Неге сен, менің рыцарь, герц үшін тұрмайсың,

Далада желге мұңайып айқайлайсың ба?!

Ал оның қыраны үйірленсе, қыран қандай

Ашық күннің көкінде жерден жыртпайды

Ал сен күліп тұрған қандай серісің

Тәкаппар ойсыз, намыссыз, атсыз ба?!