Skies at Our Feet (Небо у наших нiг) - Drudkh

Долини падають і туляться до ніг,

Звивають завої, відсахуючись, гори.

Наш пружний крок тверда земля доріг

Стрічає стогоном покори.

Чи ж не підіб'єм, не зірвемо ми

І обрій цей, і хмари ці рожеві?!

І вогкий вітер дужими грудьми

Співає на моїм мечеві.

Приxодили.

Стрічали шану й страх,

Здолавши багна, пущі і вертепи.

Приносили в приплющених очах

Своє блакитно-зеленаве небо.

Ми не зазнали радости.

Були

Їх пестощі рвучкі і небуденні.

Зривалися.

Збиралися й ішли.

Їм скрізь були краї ще більш південні.

І діти ці, вони уже тепер

Тікають в гори, наче вовченята,

І в них під чолом — синява озер,

Неспокій хвиль і далеч необнята.

Аңғарлар құлап, аяғыңа тығылады,

Айналмалы қисық, кеуіп, таулар.

Біздің икемді қадамымыз - берік жолдар

Кішіпейілділіктің ыңырына кездеседі.

Олай етпесек, сынбаймыз

Ал мына көкжиек, ал мына қызғылт бұлттар?!

Және кеуделері күшті дымқыл жел

Менің қылышымда ән айтады.

Олар келді.

Ар-намыс пен қорқынышты кездестірді,

Батпақтарды, ормандарды және туған жерді жеңу.

Көзді жұмып әкелді

Оның көк-жасыл аспаны.

Біз бақытты болмадық.

Сонда болды

Олардың еркелетулері сергек және ерекше.

Олар бұзылды.

Жиналып кетті.

Олардың барлық жерде одан да көп оңтүстік жерлері болды.

Ал бұл балалар, олар қазірдің өзінде

Қасқырдай тауға қашады,

Ал маңдайларының астында – көк көлдер,

Толқындардың мазасыздығы құшағынан алыс.