La Sentence est la Mème - Dernière Volonté

Poignardant sa vigueur sans aucune arme

Détruite dans sa chair par ses naufrages

Asservi de silence d’humilité

Lorsque la morsure laisse cicatriser

Une marque longue et sans entaille

La douleur est un poids dans sa mémoire

Porteur infortuné d’obscurité

Transpirant des regrets désordonnés

Marchant à contre allée sur des remparts

Où l’œil de la mort l’accompagne

Derrière un camouflage de charbon

Un sourire esquissé couleur japon

Fondu dans le plomb comme une balle

Son corps coupe toujours comme un poignard

Sur sa peau transparente dessinés

Des indices emmêlés de sincérité

Et disparaissait l’eau de son reflet

Blanchissant chaque ligne de ses serments

Puis se perdait le sens des prières

Pardonnant, oubliant, indifférent...

Et dehors les orages grondaient

Caressant allongé une gâchette d’acier

Tu sauvais qu’il n’y aurait pas de trêve

Observant déserteur la sentence est la même

Ешқандай қарусыз жігерін пышақтап

Кеме апаттары оның денесінде жойылды

Кішіпейілділік үнсіздігінің құлына айналды

Тіс сауығып кеткенде

Ұзын, ойықсыз белгі

Ауыруы оның жадындағы салмақ

Бақытсыз қараңғылық әкелуші

Тер төгіп, өкініш

Қорғандармен аллеяға қарсы жүру

Өлім көзі онымен бірге жүретін жерде

Көмір камуфляжының артында

Жапон түсі сызылған күлімсіреу

Оқтай қорғасынға балқып кетті

Оның денесі әлі де қанжардай кесіледі

Оның мөлдір терісіне сызылған

Шынайылықтың түйіскен тұстары

Ал су шағылысуынан ғайып болды

Анттарының әр жолын ақтарып

Содан кейін дұғалардың мағынасы жойылды

Кешіргіш, ұмытшақ, немқұрайлы...

Ал сыртта дауыл соқты

Болат триггерді сипалап жатып

Сіз бітім болмайтынын сақтадыңыз

Байқаушы дезертирдің сөйлемі бірдей