Toujours - Dernière Volonté

De ton corps immobile, de ta chair invisible,

Coule le regret de dire ce que je ne peux écrire

Une gravure immobile sur la courbe d'un lit

Attend sans se mouvoir les échos de ma voix

Des bois mort pour servir nos années de fatigue

Se couvriront de terre, de ses fleurs fragiles

Sur des portraits figés sous un cadre de bois

S'allongent les draps froissés de nos étreintes blessées

Des fenêtres ouvertes sur des jardins de verre

Illuminent ce masque de ce sourire que je garde

Car pour toi je voudrais couper les liens qui te serrent

Mais tu sais bien, je me fane, c'est notre loi

Sur les feuilles de l'automne, j'ai marché pour pleurer,

Pour serrer sous mes gants ma requête désarmée

Et puis pour m'accrocher à ces dernières branches

J'ai bradé des prières en échange de mon sang

Le silence retentit dans le jardin de verre

Les éclairs y traversent les cieux sacrés

Convenant de mon marché je me suis effondré

Au loin je te retrouve, je t'aimerais toujours

Қозғалмайтын денеңнен, көрінбейтін етіңнен,

Жаза алмағанымды айтсам өкініш ағады

Кереуеттің қисық сызығындағы қозғалыссыз ою

Даусымның жаңғырығын қимылсыз күтеді

Шаршаған жылдарымызға қызмет ететін өлі ағаш

Нәзік гүлдерімен жермен жабылады

Ағаш жақтау астында мұздатылған портреттерде

Жаралы құшағымыздың мыжылған парақтарын ұзарт

Терезелер шыны бақтарға ашық

Мен сақтайтын осы күлімсіреумен бұл масканы жарықтандырыңыз

Өйткені мен сені байланыстыратын байланысты үзгім келеді

Бірақ сен жақсы білесің, мен сөнемін, бұл біздің заң

Күздің жапырақтарында мен жылау үшін жүрдім,

Менің қарусыз өтінішімді қолғапымның астына қысу

Содан кейін осы соңғы бұтақтарға жабысу үшін

Намазды қаныма айырбастадым

Шыны бақта үнсіздік жаңғыруда

Найзағай сол жерде киелі аспанды кесіп өтеді

Менің келісіміммен келісе отырып, мен құладым

Мен сені алыстан табамын, мен сені әрқашан сүйемін