Nos Chairs - Dernière Volonté

Je regardais ton cou et ses rivieres brisees

Elles creusent comme un couteau nos chairs martyrisees

Je sais que rien n’arrete ses conquetes meurtrieres

S’ecrasent sur les rochers les vagues de nos poemes

J’ai tenu dans ma main des oceans glaces

J’ai vu mourir des loups et des oiseaux blesses

J’ai vu des corps bruler et des empires tomber

La mer se dechainer et puis tout emporter

Nos vies sont si fragiles qu’elles brulent comme l’alcool

A peine un pied par terre que la mort colle nos bottes

Je n’ai rien a pleurer ni meme a regretter

J’attends le cou brise devant des jouets casses

Nous etions deja si seuls, nous nous sentions desarmes

Je me souviens de tes pleurs et rien pour te consoler

Nous avions longtemps parle, nous nous sentimes oublies

Sous nos pieds fanaient les fleurs, et tout s’est termine

Мен сенің мойныңды және оның үзілген өзендерін көрдім

Олар шейіт болған етімізді пышақтай қазып жатыр

Оның қанды жаулап алуларына ештеңе кедергі емес екенін білемін

Өлеңдеріміздің толқыны тасқа соғылады

Мен қолыма мұздай мұхиттарды ұстадым

Мен қасқырлардың өлгенін, құстардың жараланғанын көрдім

Мен денелер өртеніп, империялардың құлағанын көрдім

Теңіз ашуланып, сосын бәрін алып кетеді

Біздің өміріміз соншалықты нәзік, олар алкоголь сияқты күйіп кетеді

Аяғына әрең дегенде өлім етікке қадалады

Менің жылайтын, тіпті өкінетін ештеңем жоқ

Сынған ойыншықтардан мойным сынған күйде күтемін

Біз қазірдің өзінде жалғыздық, өзімізді дәрменсіз сезіндік

Сенің жылағаның есімде, сені жұбататын ештеңе жоқ

Екеуміз ұзақ сөйлестік, ұмытылып кеткендей болдық

Аяқ астында гүлдер солып, бәрі бітті