Cran D'arrêt - Dernière Volonté

Une ombre assise dans la forêt regarde avec indifférence

Son revolver au cran d’arrêt posé sur sa main en silence

Il songe aux fleurs de sa jeunesse et soudain sa tête se penche

Car une rose lui rappelle la courbe douce d’une hanche

De jour de nuit au pas d’acier, les feux de mort comme éclairage

Dans le silence ont mélangé quelques grâces et son courage

L’air se charge d’un terrible alcool, filtré des étoiles mi-closes

Les obus caressent le sol, parfum nocturne où tu reposes

Une ombre assise dans la forêt regarde avec indifférence

Son revolver au cran d’arrêt posé sur sa main en silence

Il songe aux fleurs de sa jeunesse et soudain sa tête se penche

Car une rose lui rappelle la courbe douce d’une hanche

Орманда отырған көлеңке немқұрайлы қарайды

Оның револьвер қолында үнсіз

Жастық шағының гүлін ойлап, кенет басы қайырылады

Өйткені раушан оған жамбастың нәзік қисығын еске түсіреді

Күннен түнге дейін болат баспалдақта, Жарық боп ажал оттары

Тыныштықта оның қайсарлығы мен қайсарлығы араласты

Ауа жартылай жабық жұлдыздардан сүзілген қорқынышты алкогольмен зарядталған

Раковиналар жерді сипады, демалатын жерде түнгі хош иіс

Орманда отырған көлеңке немқұрайлы қарайды

Оның револьвер қолында үнсіз

Жастық шағының гүлін ойлап, кенет басы қайырылады

Өйткені раушан оған жамбастың нәзік қисығын еске түсіреді