Epitaph - David McWilliams

Fast as the day is winding down

the night dark as a river

a mist before my weary eyes

no saviour to deliver

an empty mask the easel stands

no painter’s breath to help her

no priest to ease her solitude

no Christ to be her shelter

my tainted blood may serve as hate

to those who live in waiting

unborn undead time murdered me

a child of her creating

time like a running tomb pursues

her whispers softly call me

awake me not my dreams are done

let sleep forgive my folly

Күн тез өтеді

түн өзендей қараңғы

шаршаған көз алдымда тұман

жеткізетін құтқарушы жоқ

бос маска мольберт тұрады

оған көмектесетін суретшінің тынысы жоқ

оның жалғыздығын жеңілдететін діни қызметкер жоқ

Мәсіх оның баспанасы болуы мүмкін емес

ластанған қаным өшпенділік болуы мүмкін

Күтуде өмір сүретіндерге

тумаған өлмеген уақыт мені өлтірді

өзі жасаған бала

уақыт жүгіріп келе жатқан бейіт сияқты қуады

оның сыбырлары мені ақырын шақырады

Мені оят, армандарым орындалмады

Ұйқы ақымақтығымды кешірсін