Profondeur de l'ame - Dark Sanctuary

Au-delà de toute tristesse

De tout mépris…

La douleur ineffable,

Qu’est la mélancolie…

Rampe dans le c?

ur des mortels…

Des survivants de l’oubli…

Traverse l'âme blessée,

Mortifiée par la foi…

Telle une lame affilée,

Goûtant la chair trahie…

C’est de ce fruit qu’il goûta,

…Dont il apprécia la chair…

Et ce sont les esprits hantés,

Qui rôdent désormais…

Auprès d’une âme usée,

Partant à la dérive…

Rejoignant les trépassés,

Les immortels assoiffés…

D’une trop longue attente…

D’une si grande mésentente…

D’un si grand mépris de leur dieu…

Qui les regarde moisir…

Désirant régner sans entrailles,

Ni viscères…

Le Mortel regrette son avènement

Se venge grâce à la mort…

Au-delà de toute réalité

Ephémère…

Барлық қайғыдан басқа

Барлық жек көрушілікпен...

Айтпас азап,

Меланхолия деген не...

Жүректе жорғалау

өлген адамдар...

Ұмытудан аман қалғандар...

Жаралы жанды кесіп өтіңіз,

Сенімнен ренжіген...

Өткір жүз сияқты,

Сатқын еттің дәмін тату...

Ол осы жемістің дәмін татты,

...ол кімнің етінен ләззат алды...

Ал бұлар аруақтар,

Енді кім аңдып жүр...

Тозған жанмен,

Адасқанда...

Өліге қосылып,

Шөлдеген өлмейтіндер...

Тым ұзақ күту...

Осындай үлкен түсінбеушіліктен...

Өз құдайына деген үлкен менсінбеушілікпен...

Олардың қалыптасып жатқанын кім көреді...

Ішексіз патша болғысы келіп,

Немесе ішкі ағзалар...

Ажал өзінің келуіне өкінеді

Өлім арқылы кек алу...

Барлық шындықтан тыс

Қысқа мерзімді…