Литании Сатане - Чёрный Обелиск

На странном призраке ни признака наряда,

Одна картонная корона с маскарада,

Которая с его костлявым лбом слита.

Загнал конягу он без шпор и без хлыста.

И призрачный конь бледн под призрачною тучей

Роняет пену с губ, как в приступе падучем.

Две тени врезались, в пространство путь открыт,

И вечность искрами летит из-под копыт.

Он поднял над толпой пылающую шпагу

И гонит по телам поверженным конягу.

Как домовитый княз свершает он объезд

Погостов без оград, рассыпанных окрест.

Почиют крепко там, при свете солнц свинцовых

Народы всех времен — и сгинувших, и новых.

(1987, Цветы Зла)

Біртүрлі елесте киімнің белгісі жоқ,

Маскарадтан жасалған картоннан жасалған бір тәж

Бұл оның сүйекті маңдайымен біріктірілген.

Атты шаһарсыз, қамшысыз айдады.

Ал аруақты жылқы елес бұлт астында бозарған

Ол эпилепсия ұстамасы сияқты ернінен көбік түсіреді.

Екі көлеңке ғарышқа соқты, жол ашық,

Ал мәңгілік тұяқ астынан ұшқындай ұшады.

Ол жалындаған қылышты көпшіліктің үстіне көтерді

Ал жеңілгендердің денелерінің үстінен атты айдап жібереді.

Үнемді ханзададай айналма жол жасайды

Қоршаусыз қорымдар жан-жағына шашылып жатыр.

Олар қорғасын күннің жарығында тыныштықта демалады

Барлық уақыттағы халықтар – жойылған да, жаңа да.

(1987, Зұлымдық гүлдері)