Игрок - Чёрный Обелиск

День за днем за зеленым сукном

Ты сидишь, как во сне.

Ты один за игорным столом —

Нет партнеров в игре.

На столе — свет удач, звон монет,

Славы блеск на столе.

Ты в азарте один мечешь банк,

Ты прикован к игре.

Вот твоя жизнь — вот это вся твоя жизнь.

Снова ты полон азарта, сжимая курок.

Выигрыш твой — можешь вновь наслаждаться игрой.

Жаль, ты давно уже мертв, одинокий игрок.

На столе — крах бесплодных надежд,

И отчаянья крик.

Все, что было, что будет, что есть,

Ты спустил в один миг.

Пепел светлой мечты на столе —

Не везет игроку.

И дрожащей рукой пистолет

Ты подносишь к виску.

Жасыл матаның артында күн өткен сайын

Сіз түс көргендей отырсыз.

Сіз құмар үстелде жалғызсыз -

Ойында серіктестер жоқ.

Үстелде - сәттілік нұры, монеталардың дыбысы,

Дастарханда нұр шашады.

Жалғыз толқумен банкті лақтырып жатырсың,

Сіз ойынға тәуелдісіз.

Бұл сенің өмірің - бұл сенің бүкіл өмірің.

Қайтадан триггерді басып, толқуға толысың.

Жеңіс сіздікі - ойынды қайта тамашалай аласыз.

Көптен бері өлгенің өкінішті, жалғыз ойыншы.

Үстелде - нәтижесіз үміттердің күйреуі,

Және шарасыз жылау.

Бәрі болды, солай болады, яғни,

Бір сәтте құлап қалдың.

Үстелдегі жарқын арманның күлі -

Ойыншының жолы болмады.

Ал дірілдеген қолмен мылтық

Сіз оны ғибадатханаға әкелесіз.