Апокалипсис - Чёрный Обелиск

Черные крылья над призрачным миром парят,

Мрачно, беззвучно дома и деревья горят,

В прах превратились ристалища, храмы, дворцы,

Ненависть, зло и безумие смерти творцы.

Все что останется пепел и черная гарь,

Мечется смерть, торжествующий грозный звонарь.

Ты не увидишь последний багровый закат,

И не услышишь последний гудящий набат.

Припев Что нас ведет к такому концу,

Чтобы увидеть лицом к лицу

Ужас и муки, страданья и страх,

Непобедимого разума крах,

Что нас ведет к такому концу,

Чтобы увидеть лицом к лицу

Полные муки и боли глаза

Словно немыслимой скорби слеза?

Ада исчадия вырвались из-под земли.

Милости больше не жди, сожжены корабли.

Ужасы мрака, безмолвие, вечная ночь.

Тени людей улетят тихим шорохом прочь!

Все что останется пепел и черная гарь,

Мечется смерть, торжествующий грозный звонарь.

Ты не увидишь последний багровый закат,

И не услышишь последний гудящий набат.

Қара қанаттар елес әлемде қалықтайды,

Күңгірт, дыбыссыз үйлер мен ағаштар өртеніп жатыр,

Стадиондар, храмдар, сарайлар шаңға айналды,

Өлімнің өшпенділігі, зұлымдығы және жындылығы – жаратушы.

Күл мен қара шлак қана қалды,

Ажал асығып барады, жеңіске жеткен айбынды қоңырау.

Сіз соңғы қызыл күннің батқанын көрмейсіз,

Ал сіз соңғы ызылдаған дабылды естімейсіз.

Қайырмасы Бізді соншалыққа жетелейтін,

Бетпе-бет көру үшін

Қорқыныш пен азап, азап пен қорқыныш,

Жеңілмейтін ақыл-ойдың күйреуі

Бізді осындай ақырзаманға апаратын нәрсе

Бетпе-бет көру үшін

Көздер мұң мен ауруға толы

Ойға келмейтін қайғының көз жасы сияқты ма?

Жер астынан тозақ жындары шықты.

Енді аяушылық жоқ, кемелер өртенді.

Қараңғылық, тыныштық, мәңгілік түн қорқыныштары.

Адамдардың көлеңкесі тыныш сыбдырмен ұшып кетеді!

Күл мен қара шлак қана қалды,

Ажал асығып барады, жеңіске жеткен айбынды қоңырау.

Сіз соңғы қызыл күннің батқанын көрмейсіз,

Ал сіз соңғы ызылдаған дабылды естімейсіз.