Santa Elegia - Carlos Vives

En la triste noche

de Santa Elegía

respiraban hondo

la amarga alegría

bebieron a fondo

ninguna salida

y encendido el odio

se apagó la vida.

Se miró durmiendo

nada comprendía

descubrió la historia

que estaba perdida

remontó las nubes

camino a la vida

beso a la princesa

que estaba dormida.

Tú sabes que yo te quiero

con toda el alma

quisiera vivir contigo

todos los días

después de la tempestad

llegará la calma

y el sol que ya nos florece vida mía

қайғылы түнде

Қасиетті Элегия

олар терең тыныс алды

ащы қуаныш

олар терең ішті

шығар жол жоқ

және жеккөрушілікке айналды

өмір сөнді.

Ұйықтап жатқан өзіне қарады

ештеңе түсінбеді

оқиғаны ашты

бұл жоғалды

бұлттарға шықты

өмірге жол

ханшайымды сүй

оның ұйықтап жатқанын

Сені жақсы көретінімді білесің

бар жан-тәнімен

Мен сенімен бірге өмір сүргім келеді

күн сайын

дауылдан кейін

тыныштық келеді

ал біз үшін гүлдеп тұрған күн, менің өмірім