Старинная солдатская песня - Булат Окуджава

Отшумели песни нашего полка,

Отзвенели звонкие копыта.

Пулями пробито днище котелка,

Маркитантка юная убита.

Пулями пробито днище котелка,

Маркитантка юная убита.

Нас осталось мало — мы да наша боль.

Нас немного и врагов немного.

Живы мы покуда, фронтовая голь,

А погибнем — райская дорога.

Живы мы покуда, фронтовая голь,

А погибнем — райская дорога.

Руки на затворе, голова в тоске,

А душа уже взлетела вроде.

Для чего мы пишем кровью на песке?

Наши письма не нужны природе.

Для чего мы пишем кровью на песке?

Наши письма не нужны природе.

У могилы братской грустные посты —

Вечные квартиры в перелеске.

Им теперь не больно, и сердца чисты,

И глаза распахнуты по-детски.

Им теперь не больно, и сердца чисты,

И глаза распахнуты по-детски.

Спите себе, братцы, всё придет опять.

Новые родятся командиры.

Новые солдаты будут получать

Вечные казенные квартиры.

Новые солдаты будут получать

Вечные казенные квартиры.

Спите себе, братцы, всё начнётся вновь,

Всё должно в природе повториться —

И слова, и пули, и любовь, и кровь…

Времени не будет помириться.

И слова, и пули, и любовь, и кровь…

Времени не будет помириться.

старинная маркитантская подражание Булату Окуджва

Лимерик Нелимерик

строевые песни нашего полка

нынче незаслуженно забыты.

…пулями пробито днище котелка,

маркитантка юная убита…

(Старинная солдатская песня © Булат Окуджава)

Там, где свист картечи, там, где сабель стон —

Вечно пропадает мой любимый!

И боюсь, однажды, пропадёт совсем —

Не спасут и звонкие копыта.

И боюсь, однажды, не придет ко мне —

Потому, что будет он убитый…

Хоть бы раз остался лагерь охранять —

Говорит, что в этом чести мало,

Что в бою лишь можно славу добывать!..

За него бояться я устала…

Грудь в крестах и ранах, негде ставить «ять»!

Для чего нужна мне эта слава?

Знаю, что отважный, знаю, что герой —

Любят не за это, ты же знаешь!

Но в лихой атаке, храбрый воин мой —

Обо мне ты, видно, забываешь…

И в бою горячем, милый мой герой,

Обо всем на свете забываешь…

Вас осталось мало, меньше пол-полка,

Красной кровью залиты мундиры!

Но враги разбиты, кончена война,

И довольны ваши командиры…

Ждут вас и медали, ждут и ордена,

Ждут чинов и званий командиры…

Кончился победой твой последний бой,

Тишина звенит на белом свете.

Тот, кто жив — вернётся в дом походный свой,

Но меня он там уже не встретит…

Ты живой остался, и пришёл домой —

Но меня ты там уже не встретил!

Враг напал на лагерь — видно, шёл в обход,

Кто же знал, что может так случится…

Весь обоз разграблен, не ушёл никто,

Лишь палатка наша всё дымится…

Кто убит, кто ранен, кто попался в плен,

Пепелище всё ещё дымиться…

Жаль, не будет больше песен у костра,

Жажда славы мигом позабыта!

Пулею пробито днище котелка,

Маркитантка юная убита…

В нём уже не сваришь каши никогда,

А твоя любимая убита…

Біздің полктың әндері шулы болды,

Сыңғырлаған тұяқтар шырылдады.

Оқ қазан түбін тесіп өтті,

Жас маркетолог өлтірілді.

Оқ қазан түбін тесіп өтті,

Жас маркетолог өлтірілді.

Біздің аз қалдық - өзіміздің дертіміз.

Біздер аз, жаулар аз.

Біз әлі тіріміз, алдыңғы мақсат,

Ал біз құрдымға кетеміз - аспан жолы.

Біз әлі тіріміз, алдыңғы мақсат,

Ал біз құрдымға кетеміз - аспан жолы.

Қолдар жапқышта, басы азап,

Ал жан әлдеқашан ұшып кетті.

Неге біз құмға қанмен жазамыз?

Біздің хаттар табиғатқа қажет емес.

Неге біз құмға қанмен жазамыз?

Біздің хаттар табиғатқа қажет емес.

Бауырластардың мұңды жазбалар қабірінде -

Ормандағы мәңгілік пәтерлер.

Олар қазір ауырмайды, жүректері таза,

Ал көздері баладай ашылып тұрады.

Олар қазір ауырмайды, жүректері таза,

Ал көздері баладай ашылып тұрады.

Өздеріңіз ұйықтаңыздар, ағайындар, бәрі қайтадан келеді.

Жаңа командирлер дүниеге келеді.

Жаңа сарбаздар қабылданады

Мәңгілік үкіметтік пәтерлер.

Жаңа сарбаздар қабылданады

Мәңгілік үкіметтік пәтерлер.

Өздеріңіз ұйықтаңыздар, ағайындар, бәрі қайтадан басталады,

Табиғатта бәрі қайталануы керек -

Сөз, оқ, махаббат, қан...

Татуласуға уақыт болмайды.

Сөз, оқ, махаббат, қан...

Татуласуға уақыт болмайды.

ескі сутлер Булат Окуджваға еліктеу

Лимерик Лимерик емес

біздің полктің марш әндері

енді ұмытылды.

... оқтар қазан түбін тесіп өтті,

жас жазушы өлтірілді...

(Ескі солдат әні © Булат Окуджава)

Оқ ысқырған жерде, қылыштар ыңылдаған жерде -

Менің махаббатым әрқашан жоқ!

Бір күні ол мүлдем жоғалып кетеді деп қорқамын -

Тіпті қатты дауысты тұяқтар да құтқара алмайды.

Бір күні ол маған келмейді деп қорқамын -

Өйткені ол өлтіріледі ...

Егер мен лагерьді күзетуге бір рет қалсам -

Бұл жерде абырой аз дейді,

Бұл шайқаста сіз тек даңққа жете аласыз! ..

Мен ол үшін қорқудан шаршадым...

Кеуде кресттер мен жараларда, еш жерде «ят» қоюға болмайды!

Бұл даңқ маған не үшін керек?

Мен батыл екенімді білемін, батыр екенімді білемін -

Олар бұл үшін жақсы көрмейді, білесіз бе!

Бірақ батыл шабуылда менің ержүрек жауынгерім -

Сен мені ұмытып бара жатқан сияқтысың...

Қызу шайқаста, қымбатты батырым,

Дүниедегі бәрін ұмытасың...

Сізден аз қалды, жарты полктан аз,

Форма қызыл қанға боялған!

Бірақ жаулар жеңілді, соғыс аяқталды,

Ал сіздің командирлеріңіз бақытты...

Сізді медальдар күтуде, тапсырыстар күтуде,

Командирлер шен мен шен күтеді...

Сіздің соңғы шайқасыңыз жеңіспен аяқталды,

Ақ әлемде үнсіздік шырылдады.

Тірі болса өз үйіне қайтады,

Бірақ ол мені сонда кездестірмейді...

Сіз тірі қалдыңыз және үйге келдіңіз -

Бірақ сен мені сонда кездестірмедің!

Жау лагерьге шабуыл жасады - шамасы, ол айналып өтті,

Бұлай болатынын кім білген...

Бүкіл колонна тоналды, ешкім қалмады,

Тек біздің шатырымыз түтіндеп тұр...

Кім өлді, кім жараланды, кім тұтқынға түсті,

Күл әлі түтіндеп тұр...

Өкінішті, енді от басындағы ән болмайды,

Даңққа деген құштарлық бірден ұмытылады!

Оқ қазан түбін тесіп өтті,

Жас сутлер өлтірілді...

Сіз оған ешқашан ботқа пісірмейсіз,

Ал сенің сүйіктің өлтірілді...