Песенка о пехоте - Булат Окуджава

Простите пехоте, что так неразумна бывает она.

Всегда мы уходим, когда над Землею бушует весна.

И шагом неверным, по лестничке шаткой, спасения нет.

Лишь белые вербы, как белые сестры глядят тебе вслед.

Лишь белые вербы, как белые сестры глядят тебе вслед.

Не верьте погоде, когда затяжные дожди она льет,

Не верьте пехоте, когда она бравые песни поет,

Не верьте, не верьте, когда по садам закричат соловьи.

У жизни со смертью еще не окончены счеты свои.

Нас время учило, живи по привальному, дверь отворя.

Товарищ мужчина, как все же заманчива должность твоя,

Всегда ты в походе, и только одно отрывает от сна —

Куда ж мы уходим, когда за спиною бушует весна?..

Жаяу әскердің ақылға қонымсыз әрекеті үшін кешіріңіз.

Біз әрқашан жер бетіне көктем шыққанда кетеміз.

Ал қате қадаммен, дірілдеген баспалдақта құтқарылу жоқ.

Ақ апалардай ақ талдар ғана бағып-қағады.

Ақ апалардай ақ талдар ғана бағып-қағады.

Жаңбыр жауып тұрғанда ауа райына сенбеңіз,

Жаяу әскер батыл ән айтса, сенбе.

Сенбе, сенбе, бұлбұлдар сайрап бақтарды.

Өліммен өмір әлі есептерін аяқтаған жоқ.

Уақыт бізге үйретті, тыныш өмір сүр, есік аш.

Жолдас, сенің ұстанымың қандай тартымды,

Сіз әрқашан жаяу жүресіз және сізді ұйқыдан бір ғана нәрсе бұзады -

Артымызда көктем келе жатқанда қайда барамыз?..