Счастливый жребий - Булат Окуджава

После дождичка небеса просторней,

Голубей вода, зеленее медь.

В городском саду флейты, да валторны.

Капельмейстеру хочется взлететь.

В городском саду флейты, да валторны.

Капельмейстеру хочется взлететь.

Ах, как помнятся прежние оркестры,

Не военные, а из мирных лет.

Расплескалася в уличках окрестных

Та мелодия, а поющих нет.

С нами женщины, все они красивы,

И черемуха — вся она в цвету.

Может жребий нам выпадет счастливый,

Снова встретимся в городском саду.

Но из прошлого, из былой печали,

Как не сетую, как там не молю,

Проливаются черными ручьями

Эта музыка прямо в кровь мою.

Жаңбырдан кейін аспан кеңірек,

Көгершіндердің суы, жасыл мыс.

Қала бағында сыбызғы мен мүйіз бар.

Топмейстер ұшқысы келеді.

Қала бағында сыбызғы мен мүйіз бар.

Топмейстер ұшқысы келеді.

Ескі оркестрлер қалай есімде,

Әскери емес, бейбіт жылдардан.

Айналадағы көшелерде шашыранды

Бұл әуен, бірақ ән айтылмайды.

Әйелдер бізбен бірге, бәрі әдемі,

Ал шие - оның бәрі гүлдейді.

Бәлкім, бізге бақыт та тиер,

Қала бағында тағы кездесеміз.

Бірақ өткеннен, өткен қайғыдан,

Мен қалай шағымданбаймын, қалай намаз оқымаймын,

Қара ағынмен төгілген

Бұл музыка менің қанымда бар.