Портрет - Братья Грим

Сто тысяч веков тому долой,

Я нарисовал такую любовь,

Что сходят с орбит Луна и Земля,

Ведь я рисовал тебя.

Да, я вспомнил сейчас про тот портрет,

Что долго хранил в обломках комет,

В забытых мирах разбитых зеркал —

И вот, я тебя узнал!

Припев:

Вдаль лететь мечтою крылатой,

Навстречу звездная пыль — пелена.

Как хорошо, что когда-то

Я нарисовал тебя;

я нарисовал тебя.

Я долго сверял твои черты

По стуку сердец среди темноты.

На пламя твое упрямо я шел,

И вот, я тебя нашел.

Да, сто тысяч веков тому долой.

Я нарисовал такую любовь.

Сверх новых светил не хватит огня,

Ведь я рисовал тебя.

Припев:

Вдаль лететь мечтою крылатой,

Навстречу звездная пыль — пелена.

Как хорошо, что когда-то

Я нарисовал тебя;

я нарисовал тебя.

Ноябрь, 2015.

Жүз мың ғасыр алыста,

Мен сондай махаббатты тарттым

Ай мен Жер орбиталардан түседі,

Өйткені, мен сені тарттым.

Иә, енді сол портрет есіме түсті,

Мен ұзақ уақыт бойы құйрықты жұлдыздардың сынықтарында сақтағаным,

Сынған айналардың ұмытылған әлемдерінде -

Міне, мен сені таныдым!

Хор:

Қанатты арманмен ұшып,

Жұлдызды шаңға қарай – перде.

Бір кездері қандай жақсы

мен сені тарттым;

Мен сені тарттым.

Мен сіздің мүмкіндіктеріңізді ұзақ уақыт тексердім

Қараңғыда жүректердің соғуымен.

Мен сенің жалыныңа бардым,

Сонымен, мен сені таптым.

Иә, жүз мың ғасыр алыс.

Мен сондай махаббатты тарттым.

Жаңа шамдардың үстінде от жеткіліксіз,

Өйткені, мен сені тарттым.

Хор:

Қанатты арманмен ұшып,

Жұлдызды шаңға қарай – перде.

Бір кездері қандай жақсы

мен сені тарттым;

Мен сені тарттым.

қараша, 2015 ж.