Nantes - Barbara

Il pleut sur Nantes, donne-moi ta main.

Le ciel de Nantes rend mon cœur chagrin

Un matin comme celui-là,

Il y a juste un an déjà,

La ville avait ce teint blafard,

Lorsque je sortis de la gare.

Nantes m'était alors inconnu,

Je n’y étais jamais venue.

Il avait fallu ce message

Pour que je fasse le voyage:

«Madame, soyez au rendez-vous,

25, rue de la Grange-aux-Loups.

Faites vite, il y a peu d’espoir;

Il a demandé à vous voir "

À l’heure de sa dernière heure,

Après bien des années d’errance,

Il me revenait en plein cœur,

Son cri déchirait le silence.

Depuis qu’il s’en était allé,

Longtemps je l’avais espéré;

Ce vagabond, ce disparu,

Voilà qu’il m'était revenu.

25, rue de la Grange-aux-Loups,

Je m’en souviens du rendez-vous,

Et j’ai gravé dans ma mémoire

Cette chambre au fond d’un couloir.

Assis près d’une cheminée,

J’ai vu quatre hommes se lever.

La lumière était froide et blanche,

Ils portaient l’habit du dimanche.

Je n’ai pas posé de questions

À ces étranges compagnons.

J’ai rien dit, mais à leurs regards

J’ai compris qu’il était trop tard.

Pourtant j'étais au rendez-vous,

25, rue de la Grange-aux-Loups,

Mais il ne m’a jamais revu:

Il avait déjà disparu.

Voilà, tu la connais, l’histoire:

Il était revenu un soir,

Et ce fut son dernier voyage,

Et ce fut son dernier rivage.

Il voulait avant de mourir

Se réchauffer à mon sourire,

Mais il mourut à la nuit même

Sans un adieu, sans un «je t’aime «.

Au chemin qui longe la mer,

À l’ombre de jardin de pierres,

Je l’ai couché dessous les roses,

Je sais que tranquille il repose.

Mon père, mon père.

Il pleut sur Nantes, et je me souviens.

Le ciel de Nantes rend mon cœur chagrin.

Нантта жаңбыр жауып тұр, қолыңды берші.

Нант аспаны жүрегімді ауыртады

Осындай таң ата,

Осыдан бір жыл бұрын,

Қаланың түсі ақшыл болды,

Мен вокзалдан шыққанда.

Нант ол кезде маған беймәлім еді,

Мен ол жерде ешқашан болған емеспін.

Бұл хабарламаны алды

Мен саяхат жасау үшін:

«Ханым, бар болыңыз,

25, Rue de la Grange-aux-Loups көшесі.

Асығыңыз, үміт аз;

Ол сені көруді өтінді»

Соңғы сағатында,

Көп жылдар қыдырған соң,

Жүрегіме оралды,

Оның айқайы тыныштықты бұзды.

Ол кеткеннен бері,

Ұзақ уақыт бойы мен бұған үміттендім;

Бұл қаңғыбас, бұл жоғалып кетті,

Ол маған қайта оралды.

25, Rue de la Grange-aux-Loups,

Күн есімде,

Ал мен жадымда жазып қалдым

Бұл бөлме дәліздің соңында.

Каминнің жанында отырып,

Мен төрт адамның тұрғанын көрдім.

Жарық суық және ақ болды,

Олар жексенбілік көйлек киді.

Мен ешқандай сұрақ қойған жоқпын

Бұл оғаш серіктерге.

Мен ештеңе айтпадым, бірақ олардың көздерімен

Мен тым кеш екенін түсіндім.

Сонда да мен сонда болдым,

25, Rue de la Grange-aux-Loups,

Бірақ ол мені енді ешқашан көрмеді:

Ол әлдеқашан жоғалып кеткен болатын.

Мұнда сіз оқиғаны білесіз:

Бір күні кешке қайтып келді,

Бұл оның соңғы сапары болды,

Бұл оның соңғы жағалауы болды.

Ол өлмес бұрын қалаған

Күлкісіме жылытыңыз,

Бірақ ол сол түні қайтыс болды

Қоштасусыз, "Мен сені сүйемін" жоқ.

Теңізді жағалай өтетін жолда,

Тас бақшасының көлеңкесінде,

Мен оны раушан гүлдерінің астына қойдым,

Мен оның тыныш жатқанын білемін.

Әкем, әкем.

Нантта жаңбыр жауып жатыр, есімде.

Нант аспаны жүрегімді ауыртады.