Gauguin (Lettre A J. Brel) - Barbara

Il pleut sur l'île d’Hiva-Oa

Le vent, sur les longs arbres verts

Jette des sables d’ocre mouillés

Il pleut sur un ciel de corail

Comme une pluie venue du Nord

Qui délave les ocres rouges

Et les bleus-violets de Gauguin

Il pleut

Les Marquises sont devenues grises

Le Zéphir est un vent du Nord

Ce matin-là

Sur l'île qui sommeille encore

Il a dû s'étonner, Gauguin

Quand ses femmes aux yeux de velours

Ont pleuré des larmes de pluie

Qui venaient de la mer du Nord

Il a dû s'étonner, Gauguin

Comme un grand danseur fatigué

Avec ton regard de l’enfance

Bonjour monsieur Gauguin

Faites-moi place

Je suis un voyageur lointain

J’arrive des brumes du Nord

Et je viens dormir au soleil

Faites-moi place

Tu sais

Ce n’est pas que tu sois parti

Qui m’importe

D’ailleurs, tu n’es jamais parti

Ce n’est pas que tu ne chantes plus

Qui m’importe

D’ailleurs, pour moi, tu chantes encore

Mais penser qu’un jour

Les vents que tu aimais

Te devenaient contraire

Penser

Que plus jamais

Tu ne navigueras

Ni le ciel ni la mer

Plus jamais, en avril

Toucher le lilas blanc

Plus jamais voir le ciel

Au-dessus du canal

Mais qui peut dire?

Moi qui te connais bien

Je suis sûre qu’aujourd’hui

Tu caresses les seins

Des femmes de Gauguin

Et qu’il peint Amsterdam

Vous regardez ensemble

Se lever le soleil

Au-dessus des lagunes

Où galopent des chevaux blancs

Et ton rire me parvient

En cascade, en torrent

Et traverse la mer

Et le ciel et les vents

Et ta voix chante encore

Il a dû s'étonner, Gauguin

Quand ses femmes aux yeux de velours

Ont pleuré des larmes de pluie

Qui venaient de la mer du Nord

Il a dû s'étonner, Gauguin

Souvent, je pense à toi

Qui a longé les dunes

Et traversé le Nord

Pour aller dormir au soleil

Là-bas, sous un ciel de corail

C'était ta volonté

Sois bien

Dors bien

Souvent, je pense à toi

Je signe Léonie

Toi, tu sais qui je suis

Dors bien

Хива-Оа аралында жаңбыр жауып тұр

Жел, ұзын жасыл ағаштарда

Ылғалды құм құмды лақтырыңыз

Маржан аспанында жаңбыр жауып тұр

Солтүстіктен жауған жаңбыр сияқты

Ол қызыл охраларды шайып тастайды

Ал Гогеннің көк-күлгіндері

Жаңбыр жауып тұр

Маркизалар сұр түсті

Зефир - солтүстік жел

Осы таң

Әлі ұйықтап жатқан аралда

Ол таң қалса керек, Гоген

Оның барқыт көзді әйелдері кезде

Жаңбырдың көз жасы

Солтүстік теңізден кім келді

Ол таң қалса керек, Гоген

Ұзын бойлы шаршаған биші сияқты

Балалық шағыңмен

Сәлем Гоген мырза

маған орын беріңіз

Мен алыс саяхатшымын

Мен солтүстіктің тұманынан келдім

Ал мен күн астында ұйықтауға келемін

маған орын беріңіз

Сен білесің

Бұл сенің кеткенің емес

мен үшін кім маңызды

Оның үстіне сен ешқашан кеткен жоқсың

Бұл сенің енді ән айтпағаның емес

мен үшін кім маңызды

Оның үстіне сен маған әлі ән айтасың

Бірақ бір күні ойлану

Сіз сүйген желдер

Саған қарсы болды

Ойлау

Бұл енді ешқашан

Сіз жүзбеңіз

Аспан да, теңіз де емес

Енді ешқашан, сәуірде

Ақ сиреньді түртіңіз

Аспанды енді көрме

Арнаның үстінде

Бірақ кім айта алады?

Мен сені жақсы танимын

Мен бүгін сенімдімін

Сіз кеуделерді сипалайсыз

Гоген әйелдері

Және ол Амстердамды суреттейді

Сен бірге қарайсың

Күн шығу үшін

Лагундардың үстінде

Ақ аттар шабатын жерде

Ал сенің күлкің маған жетеді

Каскадты, торрентинг

Және теңізді кесіп өтіңіз

Және аспан мен желдер

Ал сенің дауысың əлі əн салып тұр

Ол таң қалса керек, Гоген

Оның барқыт көзді әйелдері кезде

Жаңбырдың көз жасы

Солтүстік теңізден кім келді

Ол таң қалса керек, Гоген

Мен сені жиі ойлаймын

Кім төбелерді аралады

Және солтүстікті кесіп өтті

Күн астында ұйықтау үшін

Онда маржан аспан астында

Бұл сіздің қалауыңыз болды

сау бол

Жақсы ұйықтаңыз

Мен сені жиі ойлаймын

Мен Леониге қол қоямын

Сен менің кім екенімді білесің

Жақсы ұйықтаңыз