Marienbad - Barbara

Sur le grand bassin du chteau de l’idole,

Un grand cygne noir portant rubis au col,

Dessinait sur l’eau de folles arabesques,

Les gargouilles pleuraient de leurs rires grotesques,

Un Apollon solaire de porphyre et d’bne,

Attendait Pygmalion, assis au pied d’un chne,

Je me souviens de vous,

Et de vos yeux de jade,

L-bas, Marienbad,

L-bas, Marienbad,

Mais o donc tes-vous?

O sont vos yeux de jade,

Si loin de Marienbad,

Si loin de Marienbad,

Je portais, en ces temps, l’tole d’engoulevent,

Qui chantait au soleil et dansaient dans les temps,

Vous aviez les allures d’un dieu de lune inca,

En ces fivres, en ces lieux, en ces poques-l,

Et moi, pauvre vestale, au vent de vos envies,

Au cњur de vos ddales, je n’tais qu’Ophlie,

Je me souviens de vous,

Du temps de ces aubades,

L-bas, Marienbad,

L-bas, Marienbad,

Mais o donc tes-vous?

Vous chantez vos aubades,

Si loin de Marienbad,

Bien loin de Marienbad,

C’tait un grand chteau, au parc lourd et sombre,

Tout propice aux esprits qui habitent les ombres,

Et les sorciers, je crois, y battaient leur sabbat,

Quels curieux sacrifices, en ces temps-l,

J’tais un peu sauvage, tu me voulais cline,

J’tais un peu sorcire, tu voulais Mlusine,

Je me souviens de toi

De tes soupirs malades,

L-bas, Marienbad,

A Marienbad,

Mais o donc tes-vous?

O sont vos yeux de jade,

Si loin de Marienbad,

Bien loin de Marienbad,

Mais si vous m’appeliez, un de ces temps prochains,

Pour parler un instant aux croix de nos chemins,

J’ai chang, sachez-le, mais je suis comme avant,

Comme me font, me laissent, et me dfont les temps,

J’ai gard prs de moi l’tole d’engoulevent,

Les grands gants de soie noire et l’anneau de diamant,

Je serai votre heure,

Au grand chteau de jade,

Au cњur de vos ddales,

L-bas Marienbad,

Nous danserons encore

Dans ces folles parades,

L'њil dans tes yeux de jade,

L-bas, Marienbad,

Avec tes yeux de jade,

Nous danserons encore,

L-bas, Marienbad,

L-bas, Marienbad,

Mais me reviendras-tu?

Au grand chteau de jade,

A Marienbad.

Пұт қамалдың үлкен бассейнінде,

Лағыл мойыны бар үлкен қара аққу,

Суға жынды арабескілер салады,

Гаргойлдар гротеск күлкімен жылады,

Порфир мен қара ағаштан жасалған күн Аполлоны,

Емен ағашының түбінде отырған Пигмалионды күтті,

Мен сені ұмытпадым,

Ал сенің нефрит көздерің,

Онда, Мариенбад,

Онда, Мариенбад,

Бірақ сен қайдасың?

Нефрит көздерің қайда,

Мариенбадтан әлі алыс,

Мариенбадтан әлі алыс,

Мен сол күндері ұрланған түнгі сұңқарды кидім,

Күн шуағында ән айтып, би билеген,

Сіз Инка ай құдайына ұқсадыңыз,

Бұл қызбаларда, осы жерлерде, осы уақытта,

Мен, бейшара Весталь Виргин, сіздің қалауларыңыздың желінде,

Сіздің лабиринттің жүрегінде мен тек Офлия болдым,

Мен сені ұмытпадым,

Осы аубадалардан бері,

Онда, Мариенбад,

Онда, Мариенбад,

Бірақ сен қайдасың?

Сіз өзіңіздің аубаделеріңізді айтасыз,

Мариенбадтан әлі алыс,

Мариенбадтан алыс,

Бұл ауыр және қараңғы саябағы бар үлкен қамал болды,

Барлығы көлеңкеде тұратын рухтарға қолайлы,

Менің ойымша, сиқыршылар сол жерде демалыс күндерін ұрады.

Ол заманда қандай қызық құрбандықтар,

Мен аздап жабайы болдым, сен менің құлағанымды қаладың,

Мен аздап бақсы болдым, сен Млюсинді алдың,

Мен сені ұмытпадым

Сенің ауыр күрсінулеріңнен,

Онда, Мариенбад,

Мариенбадта,

Бірақ сен қайдасың?

Нефрит көздерің қайда,

Мариенбадтан әлі алыс,

Мариенбадтан алыс,

Бірақ жақында маған қоңырау шалсаңыз,

Біздің жолдарымыздың қиылысында бір сәт сөйлеу үшін,

Мен өзгердім, білемін, бірақ мен бұрынғыдаймын,

Уақыт мені жасаған сайын, мені тастап, мені тастап,

Мен қасымда түнгі сұңқарды ұрладым,

Үлкен қара жібек қолғап пен гауһар сақина,

Мен сенің сағатың боламын,

Нефриттен жасалған ұлы сарайда,

Лабиринттеріңнің жүрегінде,

Онда Мариенбад,

Біз тағы да билейміз

Бұл ақылсыз шерулерде,

Нефрит көздеріңдегі көз,

Онда, Мариенбад,

Нефрит көздеріңмен,

Біз тағы да билейміз,

Онда, Мариенбад,

Онда, Мариенбад,

Бірақ сен маған қайтып келесің бе?

Нефриттен жасалған ұлы сарайда,

Мариенбадта.